Le strade - Nomadi

La terra fertile e grassa non rende più

Mentre tra quelle colline, il sole va giù

Tra sprazzi di cielo annoiato, sopra ai canali

La nebbia confonde e crea giorni uguali

Si agitano gli alberi al vento e muoion le foglie

Delle stagioni ora il tempo non marca le soglie

Ma c'è un odore di terra, odore lontano

Che ci riporta ad un mondo più umano…

Ma quelle strade che conducono agli orti

Conservano ancora intatti altri volti

Quelli di gente che non ha avuto niente

E che ancora lotta e lotterà per sempre

Dietro al mulino, i rifiuti portati dal fiume

Che taglia la grande pianura, ridotta a bitume

Mentre il tempo passato non ha dato traccia

Il gelido vento che arriva, ti sferza la faccia

Il cuore della campagna batte ormai stanco

Stanco di troppe parole date in pasto al branco

Ma c'è un odore di terra, odore lontano

Che ci riporta ad un mondo più umano…

Ma quelle strade che conducono agli orti

Conservano ancora intatti altri volti

Quelli di gente che non ha avuto niente

E che ancora lotta e lotterà per sempre…

Het vruchtbare en vette land loont niet meer

Terwijl in die heuvels, gaat de zon onder

Tussen flitsen van verveelde lucht, boven de grachten

De mist verwart en zorgt voor gelijke dagen

De bomen schudden in de wind en de bladeren sterven af

De tijd markeert niet de drempels van de seizoenen

Maar er is een aardse geur, een verre geur

Wat ons terugbrengt naar een meer menselijke wereld...

Maar die wegen die naar de moestuinen leiden

Ze hebben nog andere gezichten intact

Die van mensen die niets hebben gehad

En dat worstelt nog steeds en zal voor altijd vechten

Achter de molen, het afval dat door de rivier wordt gedragen

Dat snijdt de grote vlakte, gereduceerd tot bitumen

Terwijl het verleden geen spoor heeft gegeven

De koude wind die komt, zweept je gezicht

Het hart van het platteland klopt nu moe

Moe van te veel woorden die aan het peloton worden gevoerd

Maar er is een aardse geur, een verre geur

Wat ons terugbrengt naar een meer menselijke wereld...

Maar die wegen die naar de moestuinen leiden

Ze hebben nog andere gezichten intact

Die van mensen die niets hebben gehad

En die nog steeds worstelt en voor altijd zal vechten ...