Le poesie di Enrico - Nomadi

Ma cosa parlate, se non sapete

Non gli serve l’aiuto di nessuno

Quando il vento mostra il suo vero volto

Lui parla alle foglie, amiche rumorose

E per un sorriso ti regala una poesia

Un pezzo di vita e poi scappa via

Ma cosa parlate, se non sapete

Non gli serve l’aiuto di nessuno

Lui scrive di notte mentre la gente dorme

Nelle sue tasche solo fogli di carta

Ricordi di vita e di follie vissute

Storie di amori e di stelle perdute

Ma come son belle le poesie di Enrico

Che parlan di mare e di polene vive

Di scogli bianchi e di acque profonde

Di piccole barche contro grandi onde

Ma come son belle le poesie di Enrico

Che parlan di lui e della sua vita

Ma cosa parlate, se non sapete

Non gli serve l’aiuto di nessuno

Quando il vento mostra il suo vero volto

All’angolo della strada tende la sua mano

E per un soldo ti regala una poesia

Un pezzo di carta e poi scappa via

Ma come son belle le poesie di Enrico

Che parlan di mare e di polene vive

Di scogli bianchi e di acque profonde

Di piccole barche contro grandi onde

Ma come son belle le poesie di Enrico

Che parlan di lui e della sua vita

Maar waar heb je het over, als je het niet weet?

Hij heeft niemands hulp nodig

Wanneer de wind zijn ware gezicht laat zien

Hij praat tegen de bladeren, luidruchtige vrienden

En voor een glimlach geeft hij je een gedicht

Een stukje leven en dan loopt het weg

Maar waar heb je het over, als je het niet weet?

Hij heeft niemands hulp nodig

Hij schrijft 's nachts terwijl mensen slapen

In zijn zakken alleen vellen papier

Herinneringen aan het leven en aan geleefde waanzin

Verhalen over liefde en verloren sterren

Maar hoe mooi zijn de gedichten van Enrico

Die spreken van de zee en van levende boegbeelden

Van witte rotsen en diepe wateren

Van kleine bootjes tegen grote golven

Maar hoe mooi zijn de gedichten van Enrico

Die over hem en zijn leven spreken

Maar waar heb je het over, als je het niet weet?

Hij heeft niemands hulp nodig

Wanneer de wind zijn ware gezicht laat zien

Op de hoek van de straat steekt hij zijn hand uit

En voor een cent geeft hij je een gedicht

Een stuk papier en dan wegrennen

Maar hoe mooi zijn de gedichten van Enrico

Die spreken van de zee en van levende boegbeelden

Van witte rotsen en diepe wateren

Van kleine bootjes tegen grote golven

Maar hoe mooi zijn de gedichten van Enrico

Die over hem en zijn leven spreken