La leva calcistica della classe '68 - Nomadi

Sole sul tetto dei palazzi in costruzione,

sole che batte sul campo di pallone e terra

e polvere che tira vento e poi magari piove.

Nino cammina che sembra un uomo,

con le scarpette di gomma dura,

dodici anni e il cuore pieno di paura.

Ma Nino non aver paura a sbagliare un calcio di rigore,

non è mica da questi particolari che si giudica un giocatore,

un giocatore lo vedi dal coraggio, dall’altruismo e dalla fantasia.

E chissà quanti ne hai visti e quanti ne vedrai di giocatori

che non hanno vinto mai

ed hanno appeso le scarpe a qualche tipo di muro

e adesso ridono dentro a un bar,

e sono innamorati da dieci anni

con una donna che non hanno amato mai.

Chissà quanti ne hai veduti, chissà quanti ne vedrai.

Nino capì fin dal primo momento,

l’allenatore sembrava contento

e allora mise il cuore dentro alle scarpe

e corse più veloce del vento.

Prese un pallone che sembrava stregato,

accanto al piede rimaneva incollato,

entrò nell’area, tirò senza guardare

ed il portiere lo fece passare.

Ma Nino non aver paura di sbagliare un calcio di rigore,

non è mica da questi particolari che si giudica un giocatore,

un giocatore lo vedi dal coraggio, dall’altruismo e dalla fantasia.

Il ragazzo si farà, anche se ha le spalle strette,

questo altro anno giocherà con la maglia numero sette.

Zon op het dak van de gebouwen in aanbouw,

zon die op het balveld en de aarde klopt

en stof dat wind waait en dan regent het misschien.

Nino loopt als een man,

met harde rubberen schoenen,

twaalf jaar oud en een hart vol angst.

Maar Nino wees niet bang om een ​​penalty te missen,

het is niet door deze details dat je een speler beoordeelt,

je ziet een speler met moed, altruïsme en verbeeldingskracht.

En wie weet hoeveel je er al hebt gezien en hoeveel spelers je zult zien

die nog nooit hebben gewonnen

en ze hingen hun schoenen aan een soort muur

en nu lachen ze in een bar,

en al tien jaar verliefd

met een vrouw van wie ze nooit hebben gehouden.

Wie weet hoeveel je er al hebt gezien, wie weet hoeveel je er nog zult zien.

Nino begreep het vanaf het eerste moment,

de coach leek gelukkig

en toen stopte hij zijn hart in zijn schoenen

en rende sneller dan de wind.

Hij nam een ​​ballon die er behekst uitzag,

naast de voet bleef gelijmd,

ging het gebied binnen, trok zonder te kijken

en de portier liet hem passeren.

Maar Nino wees niet bang om een ​​penalty te missen,

het is niet door deze details dat je een speler beoordeelt,

je ziet een speler met moed, altruïsme en verbeeldingskracht.

De jongen zal het doen, zelfs als zijn schouders smal zijn,

dit andere jaar speelt hij met het nummer zeven shirt.