La collina - Nomadi

Dove finisce la citt?,

dove il rumore se ne v?,

c'?

una collina che nessuno vede mai

perch?

una nebbia come un velo

la ricopre fino al cielo dall’eternit?.

Nessuno mai la trover?,

la strada forse in altre et?,

se conosciuta, ma l’abbiam

scordata ormai, l’abbiam scordata

e si?

perduta lungo i giorni della

vita per l’eternit?, dell’eternit?.

Tururu nene uohuoh…

Tururu nene uohuoh…

Tururu nene uohuoh…

Forse l’abbiam vista nel passato

ma il ricordo se ne andato

dalla mente,

cercala negl’angoli del sogno

per portarla lungo

il volto del presente.

Oh se solamente io potessi rivederti

come adesso per un ora,

so di fiori grandi come soli,

ma mi sfuggono i colori

ancora.

Uohuuh…

Ricordo che sulla sommit?,

c'?

un uomo che sta sempre l?,

per impedire che qualcuno cada gi?,

da quella magica collina dalla parte

che declina e non ritorni pi?.

Pi?, pi?, pi…

Anch’io tra i fiori tempo fa,

giocavo sulla sommit?,

con i compagni miei,

dentro alla segale,

ma il prenditore non mi ascolt?

quando son venuto al mondo per l’eternit?.

Per l’eternit?, per l’eternit?, per l’eternit?.

Waar eindigt de stad?

waar gaat het geluid heen?,

c '?

een heuvel die niemand ooit ziet

waarom?

een mist als een sluier

bedekt het van eeuwigheid tot aan de hemel.

Zal niemand haar ooit vinden?,

de weg misschien in andere tijdperken?

indien bekend, maar we hebben het

nu vergeten, we zijn het vergeten

Wel, ja?

verloren in de dagen van

leven voor de eeuwigheid, van de eeuwigheid.

Tururu nene uohuoh ...

Tururu nene uohuoh ...

Tururu nene uohuoh ...

Misschien hebben we het in het verleden gezien

maar de herinnering is weg

vanuit de geest,

zoek het in de hoeken van de droom

om het mee te nemen

het gezicht van het heden.

Oh kon ik je maar weer zien

zoals nu voor een uur,

Ik ken bloemen zo groot als zonnen,

maar de kleuren ontgaan me

nog steeds.

Uhuh...

Ik herinner me dat aan de bovenkant,

c '?

een man die er altijd is,

voorkomen dat iemand valt,

van die magische heuvel aan de zijkant

die afneemt en nooit meer terugkeert.

Meer meer meer ...

Ik ook tussen de bloemen lang geleden,

Ik speelde op de top,

met mijn metgezellen,

in de rogge,

maar de lener luistert niet naar mij?

toen ik voor eeuwig ter wereld kwam.

Voor eeuwig, voor eeuwig, voor eeuwig.