L'angelo caduto - Nomadi

Sei un angelo caduto dietro il ciglio di una strada

Tra l’asfalto e la pietra, dove l’erba si dirada

Ho contato le tue ossa, misurato ogni ferita

Resistito all’amarezza con la stretta delle dita

A quell’uomo che è venuto a cercare la tua pelle

Per due soldi hai regalato la tua polvere di stelle

Ma se è vero che non vivi e non ne vuoi parlare

Nel tuo cuore nutri il sogno di riprendere a volare

Sei un angelo caduto dentro un altro firmamento

La tua casa non è il sole, ma una strada di cemento

Una vittima immolata alle fantasie di un pazzo

Giace immobile, indifesa, assomigli ad un pupazzo

Hai prestato il corpo a ore per poter tirare avanti

Hai subito la condanna di tutti i ben pensanti

E mi piace ricordare che spesso sono quelli

Che ridono godendo dei rumori dei coltelli

Sei un angelo caduto dietro il ciglio di una strada

Tra l’asfalto e la pietra, dove l’erba si dirada

Ho contato le tue ossa, misurato ogni ferita

Resistito all’amarezza con la stretta delle dita

A quell’uomo che è venuto a cercare la tua pelle

Come mai non è bastata la tua polvere di stelle?

Ma se è vero che si vive oltre questa dimensione

Io mi chiedo qual è il senso, mi domando la ragione

Ma se è vero che non vive e non ne vuoi parlare

Nel tuo cuore nutri il sogno di riprendere a volare

Di riprendere a volare

Je bent een gevallen engel achter de kant van een weg

Tussen asfalt en steen, waar het gras dunner wordt

Ik telde je botten, mat elke wond

Weerstond de bitterheid met het knijpen van de vingers

Aan die man die je huid kwam zoeken

Voor twee cent heb je je sterrenstof gegeven

Maar als het waar is dat je niet leeft en er niet over wilt praten

In je hart koester je de droom om weer te vliegen

Je bent een gevallen engel in een ander firmament

Je huis is niet de zon, maar een betonnen weg

Een slachtoffer opgeofferd aan de fantasieën van een gek

Het ligt roerloos, hulpeloos, je ziet eruit als een marionet

Je leende je lichaam per uur om rond te komen

Je hebt de veroordeling ondergaan van alle goedbedoelende mensen

En ik herinner me graag dat het vaak die zijn

Lachend genietend van de geluiden van de messen

Je bent een gevallen engel achter de kant van een weg

Tussen asfalt en steen, waar het gras dunner wordt

Ik telde je botten, mat elke wond

Weerstond de bitterheid met het knijpen van de vingers

Aan die man die je huid kwam zoeken

Waarom was je sterrenstof niet genoeg?

Maar als het waar is dat we buiten deze dimensie leven

Ik vraag mezelf af wat de betekenis is, ik vraag mezelf de reden af

Maar als het waar is dat hij niet leeft en je wilt er niet over praten

In je hart koester je de droom om weer te vliegen

Om weer te gaan vliegen