Il tavolino - Nomadi

Lontano di troppi universi,

dopo i mondi dispersi,

lontano oltre ogni vero,

dove si perde il pensiero,

lontano?

un immenso,

oltre il balzo nel tempo,

lontano cos?

come quanto,

?

anche il tavolino qui a fianco.

Lontano?

anche un dissenso,

sulla vita ed il suo senso,

lontano?

un modo di fare,

vedere, sentire, giocare,

lontano?

indossare lo stato di un ruolo che si?

conquistato,

lontano perci?

e cos?

tanto,

anche il tavolino qui a fianco.

Quando anche il vero?

vergogna,

perch?

infittisce la menzogna,

forse?

meglio districarsi,

sbattersi del vero degli altri,

le parole non valgon le navi,

disperse fra gorghi stellari,

ma la solitudine di un cielo siderale,

?

forse la menzogna pi?

grave.

Nei segnali a piccoli sorsi,

dispersi come discorsi,

un genio si vende per niente,

o un cretino si gioca la mente,

di l?

dai pianeti del Sole,

le sirene fan quasi le prove,

mentre gi?

si leva un canto,

dal tavolino qui a fianco.

Se ogni rapporto?

una merce,

il senso del vero si perde,

non?

un fatto oscuro

che c'?

bisogno di una mano nel buio,

ma a portarla poi sono in tanti,

ma in odore di negozianti,

mentre c'?

chi ascolta il nostro canto,

dal tavolino qui a fianco.

A proportela poi sono in tanti,

ma in odore di negozianti,

mentre c'?

chi ascolta il nostro canto,

dal tavolino qui a fianco,

a proportela poi sono in tanti,

ma in odore di negozianti,

mentre c'?

chi ascolta il nostro canto,

dal tavolino qui a fianco.

Ver van te veel universums,

na de verstrooide werelden,

ver boven alle waarheid,

waar je je gedachten verliest,

ver?

een enorme,

voorbij de sprong in de tijd,

ver weg?

zoals hoeveel,

?

ook de tafel aan de zijkant.

Ver?

zelfs een meningsverschil,

over het leven en de zin ervan,

ver?

een manier van doen,

zien, horen, spelen,

ver?

draag de staat van een rol die je?

veroverd,

zo ver weg?

en dus?

veel,

ook de tafel aan de zijkant.

Wanneer is zelfs waar?

schaamte,

waarom?

verdiept de leugen,

misschien?

beter jezelf bevrijden,

zeuren over de waarheid van anderen,

woorden zijn de schepen niet waard,

verspreid tussen stellaire wervelingen,

maar de eenzaamheid van een sterrenhemel,

?

misschien de leugen meer?

echt.

In de signalen in kleine slokjes,

verspreid als toespraken,

een genie verkoopt voor niets,

of een idioot speelt met zijn gedachten,

van ik?

van de planeten van de zon,

de sirenes maken bijna de tests,

terwijl je?

een lied stijgt,

van de bijzettafel.

Indien een relatie?

een handelswaar,

het gevoel voor waarheid is verloren,

niet?

een obscuur feit

wat is het?

een hand nodig in het donker,

maar dan zijn er velen die het dragen,

maar in de geur van winkeliers,

terwijl c'?

die naar ons lied luistert,

van de bijzettafel.

Dan zijn er velen om het voor te stellen,

maar in de geur van winkeliers,

terwijl c'?

die naar ons lied luistert,

van de bijzettafel,

dan zijn er velen om het voor te stellen,

maar in de geur van winkeliers,

terwijl c'?

die naar ons lied luistert,

van de bijzettafel.