Canzone per un'amica - Nomadi

Lunga e diritta correva la strada, l’auto veloce correva

la dolce estate era già cominciata vicino lui sorrideva, vicino lui sorrideva…

Forte la mano teneva il volante, forte il motore cantava,

non lo sapevi che c’era la morte quel giorno che ti aspettava, quel giorno che

ti aspettava…

Non lo sapevi che c’era la morte, quando si è giovani è strano

poter pensare che la nostra sorte venga e ci prenda per mano, venga e ci prenda

per mano…

Non lo sapevi, ma cosa hai sentito quando la strada è impazzita,

quando la macchina è uscita di lato e sopra un’altra è finita, e sopra un’altra

è finita…

Non lo sapevi, ma cosa hai pensato quando lo schianto ti ha uccisa,

quando anche il cielo di sopra è crollato, quando la vita è fuggita,

quando la vita è fuggita…

Dopo il silenzio soltanto è regnato tra le lamiere contorte:

sull’autostrada cercavi la vita, ma ti ha incontrato la morte, ma ti ha

incontrato la morte…

Vorrei sapere a che cosa è servito vivere, amare, soffrire,

spendere tutti i tuoi giorni passati se così presto hai dovuto partire,

se presto hai dovuto partire…

Voglio però ricordarti com’eri, pensare che ancora vivi,

voglio pensare che ancora mi ascolti e che come allora sorridi e che come

allora sorridi…

De weg liep lang en recht, de snelle auto rende

de zoete zomer was al begonnen bij hem glimlachte hij, bij hem glimlachte hij ...

Sterke hand hield het stuur vast, sterke motor zong,

wist je niet dat er die dag de dood was die op je wachtte, die dag dat?

was aan het wachten op jou ...

Wist je niet dat er dood was, als je jong bent is het vreemd

kunnen denken dat ons lot komt en ons bij de hand neemt, komt en ons neemt

met de hand…

Je wist het niet, maar wat voelde je toen de weg gek werd,

toen de machine er aan de zijkant en op een andere uitkwam, is het klaar, en op een andere

het is voorbij…

Je wist het niet, maar wat dacht je toen de crash je doodde,

wanneer zelfs de hemel erboven is ingestort, wanneer het leven is gevlucht,

toen het leven wegliep...

Na stilte heerste alleen tussen de verwrongen platen:

op de snelweg zocht je naar het leven, maar de dood ontmoette je, maar hij heeft je

de dood ontmoet...

Ik zou graag willen weten wat het nut was van leven, liefhebben, lijden,

al je voorbije dagen doorbrengen als je zo snel moest vertrekken,

als je snel weg moest...

Maar ik wil je eraan herinneren hoe je was, om te denken dat je nog leeft,

Ik wil denken dat je nog steeds naar me luistert en dat hoe dan lach je en dat hoe

lach dan...