Canzone per i desaparecidos - Nomadi

Un palazzo sfavillante

Dalle finestre luminose

Un portone assai bugiardo

Dell’inferno sottostante

Terzo piano, il più importante

Dietro a un tavolo il potere

Una giunta militare

Che decide per la morte

Secondo piano grandi saloni

Per ricevere gli onori

Radunando ambasciatori

Di affari generali

Primo piano stan gli uffici

Con gli schedari riservati

Non è aperto mai a nessuno

Per informar la gente

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido

Interrati stan gli orrori

Sudan sangue quelle mura

Di quei vivi senza voce

Fra gli attrezzi di tortura

Li han contati a migliaia

Donne, uomini e bambini

La cultura e la miseria

Cancellate dalla terra

Anche gli uomini di Dio

Non han visto né sentito

Hanno perso il coraggio

Di un messaggio di pietà

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido

Quegli orrori son finiti

Confessati ormai si sono

Perdonati dalla legge

Chi è rimasto ricorderà

Non han tombe, neanche croci

Non han volto quelle voci

Sono un nome in quel foglio

A cercar la verità

Nella piazza 1° Maggio

Una folla silenziosa

Tiene viva quella voce

Di scomparsi senza colpa

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido, desaparecido

Desaparecido

Een glinsterend paleis

Vanuit de heldere ramen

Een zeer leugenachtige deur

Van de hel hieronder

Derde verdieping, de belangrijkste

Kracht achter een tafel

Een militaire junta

Wie beslist over de dood?

Grote zalen op de tweede verdieping

Om onderscheidingen te ontvangen

Ambassadeurs verzamelen

Algemene Zaken

De kantoren bevinden zich op de eerste verdieping

Met privébestanden

Het staat nooit open voor iedereen

Om mensen te informeren

ik verdween, verdween

ik verdween, verdween

ik verdween

De verschrikkingen zijn begraven

Soedan bloed die muren

Van degenen die leven zonder een stem

Onder de instrumenten van marteling

Ze telden ze bij duizenden

Vrouwen, mannen en kinderen

Cultuur en ellende

Van de aarde gewist

Zelfs mannen van God

Ze hebben niet gezien of gehoord

Ze verloren hun zenuwen

Van een boodschap van barmhartigheid

ik verdween, verdween

ik verdween, verdween

ik verdween

Die verschrikkingen zijn voorbij

Nu zijn ze bekend

Vergeef jezelf door de wet

Degenen die zijn gebleven zullen het zich herinneren

Ze hebben geen graven, zelfs geen kruisen

Die stemmen zijn niet verheven

Ik ben een naam op dat blad

Om de waarheid te zoeken

Op het plein 1 ° Maggio

Een stille menigte

Het houdt die stem levend

Van verdwenen zonder schuld

ik verdween, verdween

ik verdween, verdween

ik verdween

ik verdween, verdween

ik verdween, verdween

ik verdween