Canzone d'amore - Nomadi

L’orgasmo è rimasto un pensiero distratto tra il mitico e il vero

Tra frasi non dette e pensate, si inseguono ore angosciate

Del coito non sei soddisfatta, qualcuno non ha scioperato

Il padrone ha alzato la cresta, la Cina ti ha abbandonato

Ragazza, impara a volare, i colombi in cerchio nel cielo

Rispecchian nell’ali spiegate il sole del giorno d’estate

Aspetta, non avere fretta, se il cielo è una lastra di ghiaccio

La nebbia ci bagna la faccia, d’inverno la notte è più fredda

Vedrai sotto il sole d’estate, i fantasmi del sesso spuntare

Le ore passate e scordate, la pelle che sempre hai portato

Se lasci trascorrere il tempo, la pioggia verrà tra le foglie

La terra diventerà verde, l’aria sarà fresca e dolce

Non puoi lasciarmi d’estate, aspetta che venga l’inverno

Non puoi lasciarmi d’inverno, aspetta che venga l’estate

Orgasme is een afgeleide gedachte gebleven tussen het mythische en het ware

Tussen onuitgesproken en doordachte zinnen achtervolgen gekwelde uren elkaar

Je bent niet tevreden met coïtus, er is niet iemand in staking gegaan

De meester heeft zijn kuif opgeheven, China heeft je in de steek gelaten

Meisje, leer vliegen, de duiven cirkelen in de lucht

De zon van de zomerdag reflecteert in de uitgevouwen vleugels

Wacht, haast je niet als de lucht een ijslaag is

De mist maakt onze gezichten nat, in de winter is de nacht kouder

Je zult onder de zomerzon de geesten van seks zien verschijnen

De afgelopen en vergeten uren, de huid die je altijd droeg

Als je de tijd laat verstrijken, zal de regen tussen de bladeren komen

De aarde zal groen worden, de lucht zal fris en zoet zijn

Je kunt me niet achterlaten in de zomer, wacht tot de winter komt

Je kunt me niet achterlaten in de winter, wacht tot de zomer komt