Anni di frontiera - Nomadi

Sguardi all’orizzonte per vedere dov'è il futuro

Noi restiamo qua sul fronte a difenderci a muso duro

Leggendo negli sguardi tutti i segni che lascia il tempo

È il tempo che fa il potere, non arrenderti al presentimento

Calma sarà la notte, perché quieto sarà il domani

Un equilibrio falso che spezzeremo con le mani

Qui non esiste tempo per la rassegnazione

Qui c'è un fuoco che brucia dentro, tieni alta l’attenzione

In questi anni di frontiera… per riprenderci le piazze

Questa vita ancora intera, calpestata, ma non affossata

Anni di frontiera… per alzare in alto una bandiera

Anni di frontiera… per salvare il sogno di chi spera

E questo cuore in fiamme, questa voglia di costruire

Proprio dove il sole brucia, dov'è forte la pressione

Incendierà i miei sogni, darà fiato al mio stupore

E brucerà le gole di chi ha sete di potere

Non ci sarà l’estate, se non viene primavera

Su queste rovine, oltre questi anni di frontiera

Dietro alle urla che non riesci nemmeno più ad ascoltare

In queste mani che ora stringono terra da riconquistare

Anni di frontiera… per riprenderci le piazze

Questa vita ancora intera, calpestata, ma non affossata

Anni di frontiera… per alzare in alto una bandiera

Anni di frontiera… per salvare il sogno di chi spera…

Questi anni di frontiera… per riprenderci le piazze

Questa vita ancora intera, calpestata, ma non affossata

Anni di frontiera… per alzare in alto una bandiera

Anni di frontiera… per salvare il sogno di chi spera…

Kijk naar de horizon om te zien waar de toekomst is

We blijven hier aan het front om ons keihard te verdedigen

In de ogen alle tekenen lezen die de tijd verlaat

Het is tijd die de kracht maakt, geef niet toe aan het voorgevoel

De nacht zal kalm zijn, want morgen zal stil zijn

Een vals evenwicht dat we met onze handen zullen breken

Er is geen tijd voor ontslag hier

Hier is een vuur dat van binnen brandt, houd je aandacht hoog

In deze grensjaren ... om de pleinen terug te nemen

Dit hele leven stil, vertrapt, maar niet gezonken

Jaren van grens ... om een ​​vlag hoog te hijsen

Jaren van grens ... om de droom te redden van degenen die hopen

En dit hart in vuur en vlam, dit verlangen om te bouwen

Daar waar de zon brandt, waar de druk sterk is

Het zal mijn dromen doen ontbranden, het zal mijn verbazing ademen

En het zal de kelen verbranden van degenen die dorsten naar macht

Er zal geen zomer zijn als de lente niet komt

Op deze ruïnes, voorbij deze jaren van grens

Achter het geschreeuw hoor je niet eens meer

In deze handen die nu land vasthouden om te heroveren

Jaren van grens ... om de pleinen terug te nemen

Dit hele leven stil, vertrapt, maar niet gezonken

Jaren van grens ... om een ​​vlag hoog te hijsen

Jaren van grens ... om de droom te redden van degenen die hopen ...

Deze grensjaren ... om de pleinen terug te nemen

Dit hele leven stil, vertrapt, maar niet gezonken

Jaren van grens ... om een ​​vlag hoog te hijsen

Jaren van grens ... om de droom te redden van degenen die hopen ...