Trail of Perturbation - Noisem

wandering along this path

the flowers bloom around my ankles

with every step

they rip from their roots

reincarnate into shards

adding another slice of flesh

disabling the will to live

disemboweling a decaying conscience

dropping out from the normal cycles of life

the rivers of thought halted

staring in the mirror tragically different

aggression stalks into a once untouched spine

this trail dwells among me

stuck in the sea of blood

the emotion has been ripped

and beaten into a pulp

a sense of regret

stabs at my abdomen

a tension had become too much

layer these flowers in memorial

dropping out from the normal cycles of life

the rivers of thought halted

staring in the mirror tragically different

aggression stalks into a once untouched spine

the chapters won’t end

yet the pages turn

time taken for granted

as the hourglass goes empty

dwalen langs dit pad

de bloemen bloeien rond mijn enkels

bij elke stap

ze scheuren van hun wortels

reïncarneren in scherven

nog een stukje vlees toevoegen

de wil om te leven uitschakelen

een rottend geweten openbreken

uit de normale levenscyclus vallen

de rivieren van gedachten stopten

tragisch anders in de spiegel staren

agressie sluipt in een ooit onaangetaste ruggengraat

dit pad woont onder mij

vast in de zee van bloed

de emotie is gescheurd

en tot pulp geslagen

een gevoel van spijt

steekt in mijn buik

een spanning was te veel geworden

leg deze bloemen in een gedenkteken

uit de normale levenscyclus vallen

de rivieren van gedachten stopten

tragisch anders in de spiegel staren

agressie sluipt in een ooit onaangetaste ruggengraat

de hoofdstukken zullen niet eindigen

toch draaien de pagina's

tijd als vanzelfsprekend beschouwd

als de zandloper leeg raakt