Wetiko - Noctiferia

One, two, three, society

Four, five, of life deprived

Six to eight, unseal your fate

Nine, ten, scream it again

There was a man and he went mad

Grim was the look of psychopath

The psycho of bursting ego

Only towards fall he can go

Clenching for top and all that’s dear

His logic died incepting fear

Opened eyes but the mind went black

Modern man spreading sick mind

Plague

Stop

The madness of man’s mind

Save

What’s left inside

Accept

That you are sick

Wetiko is our own

Collective parasite

When he destroys what he creates

It’s a shame, a big mistake

When destroyed something of nature

It’s a progress for his future

Lost in maze of self-destruction

Panic driven innovations

Devolution, side-production

King of fools as a recognition

Een, twee, drie, samenleving

Vier, vijf, van het leven beroofd

Zes tot acht, ontsluit je lot

Negen, tien, schreeuw het nog een keer

Er was een man en hij werd gek

Grimmig was de blik van een psychopaat

De psychopaat van een barstend ego

Alleen tegen de herfst kan hij gaan

Knijpen voor de top en al dat liefs

Zijn logica stierf door angst aan te wakkeren

Ogen geopend, maar de geest werd zwart

Moderne man die zieke geest verspreidt

Pest

Stop

De waanzin van de geest van de mens

Opslaan

Wat is er nog van binnen?

Aanvaarden

Dat je ziek bent

Wetiko is van ons

collectieve parasiet

Wanneer hij vernietigt wat hij creëert

Het is jammer, een grote fout

Wanneer iets van de natuur wordt vernietigd

Het is een vooruitgang voor zijn toekomst

Verdwaald in het doolhof van zelfvernietiging

Paniekgedreven innovaties

Deconcentratie, nevenproductie

Koning der dwazen als erkenning