Люстэрка - Nizkiz

Так губляю вочы блакiтныя ў чырвоным.

Застаючыся сам насам сабе незнаемы.

Не адчуваю час...

Я гляджу ў люстэрка i мераю ў iм адлегласць

Да тваiх прывiдаў, маўклiва, дзiўных дагэтуль.

Што разбуралi нас

Цiха лунае гук.

Раю застацца тут.

Дзе мы супраць усiх.

Нерухома дэманы твае спяць у коме.

Гэта наш амаль новы шанец.

Дык прымай мае віншаваннi.

Так блукаюць думкi адлiгаю крадучыся

Мы даўно ня тыя з табою,

Кiм нас усе лiчаць

Зноў i таму, вiдаць,

Я малюю зоркi бясконца на яе целе

І фатаграфую ў цемры здымнай кватэры,

Каб сонца не спужаць.

Цiха лунае гук.

Раю застацца тут.

Дзе мы супраць усiх.

Нерухома дэманы твае спяць у коме.

Гэта наш амаль новы шанец.

Дык прымай мае віншаваннi.

Dus ik verlies mijn blauwe ogen in het rood.

Alleen blijven is ons onbekend.

Ik voel de tijd niet...

Ik kijk in de spiegel en meet de afstand erin

Naar je geesten, stil, vreemd tot nu toe.

Dat heeft ons vernietigd

Het geluid is stil.

Ik raad je aan om hier te blijven.

Waar we tegen iedereen zijn.

Onbeweeglijk slapen je demonen in coma.

Dit is onze bijna nieuwe kans.

Dus accepteer mijn felicitaties.

Dus dwalende gedachten ontdooien heimelijk

We zijn al lang niet meer bij je geweest,

Wie denken we allemaal?

Nogmaals, dus blijkbaar

Ik teken eindeloos sterren op haar lichaam

En een foto maken in het donker van een gehuurd appartement,

Om de zon niet af te schrikken.

Het geluid is stil.

Ik raad je aan om hier te blijven.

Waar we tegen iedereen zijn.

Onbeweeglijk slapen je demonen in coma.

Dit is onze bijna nieuwe kans.

Dus accepteer mijn felicitaties.