Rhyme For My Gone Beloved - Niobeth

The fleeting beauty of the days gone by

The longing thrill of a child soul, dreamer eyes

The chances I found all along the way

The doors are now closed, forevermore

Only a path leads to eternal bliss…

Fading, fading, fading, fading…

Too frail for the fate I have pursued

Running back and forward and so forth

As always the mirror reflects infinite things

As infinite are the paths to long for

Now there’s just one what I get to see

Missing everything I couldn’t find

Once I hold the key, and once again

It’s gone

For the cold white snowflakes

Falling through the winter yearnings

Autumn hopes dancing as if fading

Everywhere I run

(I'll) keep the promise never done to you

For the night we never had I cry

A thousand poems I didn’t write

For you, my one, my lorn

Swimming in an ocean of stars…

Forward, back and so forth

And hanging like the tear you never drop

From the sky of my dreams to the pain of the memories (never born)

The perpetual storm surrounding everything

Raging the waves and waving the sea

Thunderstorm of peace, sweetest peace

Undone

Autumn hopes dancing as fading…

Fading, fading, fading, fading…

For the cold white snowflakes

Falling through the winter yearnings

Autumn hopes dancing as if fading

Everywhere I run

(I'll) keep the promise never done to you

For the night we never had I cry

A thousand poems I didn’t write

For you, my one, my lorn

(I) Did never find the will to rhyme

The silence and the rose

And have beauty covering all the way back to you

My gone beloved…

Time has passed through dark veils and shining paths

Since these pains weren’t back to sadden me

Fall from many graces, the lament of my broken illusions

(Whishing upon a star… let me give you the last line…)

Music… save me…

Grant the twilight a sigh of despair

A forgotten smile and drop a tear

For once we had the chance

To make it real

I feel cold this winter empty of you

Dreaming the embrace I didn’t find

My last words… My farewell

De vluchtige schoonheid van vervlogen tijden

De verlangende sensatie van een kinderziel, dromerige ogen

De kansen die ik onderweg heb gevonden

De deuren zijn nu gesloten, voor altijd

Alleen een pad leidt naar eeuwige gelukzaligheid...

Vervagen, vervagen, vervagen, vervagen...

Te broos voor het lot dat ik heb nagestreefd

Heen en weer rennen, enzovoort

Zoals altijd weerspiegelt de spiegel oneindig veel dingen

Zo oneindig zijn de paden om naar te verlangen

Nu is er maar één wat ik te zien krijg

Ik mis alles wat ik niet kon vinden

Zodra ik de sleutel vasthoud, en nog een keer

Het is weg

Voor de koude witte sneeuwvlokken

Vallen door de winter verlangens

De herfst hoopt te dansen alsof hij vervaagt

Overal waar ik ren

(Ik zal) de belofte houden die je nooit is aangedaan

Voor de nacht dat we nog nooit hebben gehuild

Duizend gedichten die ik niet heb geschreven

Voor jou, mijn één, mijn lorn

Zwemmen in een oceaan van sterren...

Vooruit, achteruit, enzovoort

En hangend als de traan die je nooit laat vallen

Van de lucht van mijn dromen naar de pijn van de herinneringen (nooit geboren)

De eeuwige storm die alles omringt

Woeste de golven en zwaaiend met de zee

Onweer van vrede, zoetste vrede

Ongedaan gemaakt

Autumn hoopt dat dansen als vervagen...

Vervagen, vervagen, vervagen, vervagen...

Voor de koude witte sneeuwvlokken

Vallen door de winter verlangens

De herfst hoopt te dansen alsof hij vervaagt

Overal waar ik ren

(Ik zal) de belofte houden die je nooit is aangedaan

Voor de nacht dat we nog nooit hebben gehuild

Duizend gedichten die ik niet heb geschreven

Voor jou, mijn één, mijn lorn

(I) Ik heb nooit de wil gevonden om te rijmen

De stilte en de roos

En bedek de schoonheid helemaal terug naar jou

Mijn verdwenen geliefde...

De tijd is door donkere sluiers en glanzende paden gegaan

Aangezien deze pijnen niet terugkwamen om me verdrietig te maken

Val uit vele genaden, de klaagzang van mijn gebroken illusies

(Whishing at a star... laat me je de laatste regel geven...)

Muziek... red me...

Gun de schemering een zucht van wanhoop

Een vergeten glimlach en een traan laten vallen

Voor een keer hadden we de kans

Om het echt te maken

Ik heb het koud deze winter, leeg van jou

Dromen van de omhelzing die ik niet heb gevonden

Mijn laatste woorden... Mijn afscheid