One Million Suns - Nightland, Elektra Amber

Once the craving of gnosis leadeth me

To the darkest side of the truths

The bloodstained flowers of passion

Will bloom from the wintry soil of reasoning

Where all my fears can’t revive

Within the blackened sky

Never ever will the night

Hide and veil the eternal light

Of a million suns

Within the blackened sky

Never ever be the time

Fading your brightest side

With a million suns

Once the dreaming of a perfect creature

Made out of comets and stardust

Enlighteneth the utter black amongst the galaxies

I’ll feel the weakness of mortality

The guilt of being almighty

The endless beyond time

Then all my fears will revive

Within the blackened sky

Never ever will the night

Hide and veil the eternal light

Of a million suns

Within the blackened sky

Never ever be the time

Fading your brightest side

With a million suns

The guilt of being almighty

The endless beyond time

Within the blackened sky

Never ever will the night

Hide and veil the eternal light

Of a million suns

Within the blackened sky

Never ever be the time

Fading your brightest side

With a million suns

Never will the time veil the eternal light

Of a million suns

Zodra het verlangen naar gnosis me leidt

Naar de donkerste kant van de waarheden

De met bloed bevlekte bloemen van passie

Zal bloeien uit de winterse grond van redeneren

Waar al mijn angsten niet kunnen herleven

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit zal de nacht

Verberg en versluier het eeuwige licht

Van een miljoen zonnen

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit ooit de tijd zijn

Je helderste kant laten vervagen

Met een miljoen zonnen

Ooit het dromen van een perfect wezen

Gemaakt van kometen en sterrenstof

Verlicht het volslagen zwart onder de sterrenstelsels

Ik zal de zwakte van sterfelijkheid voelen

De schuld van almachtig zijn

Het eindeloze voorbij de tijd

Dan komen al mijn angsten weer tot leven

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit zal de nacht

Verberg en versluier het eeuwige licht

Van een miljoen zonnen

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit ooit de tijd zijn

Je helderste kant laten vervagen

Met een miljoen zonnen

De schuld van almachtig zijn

Het eindeloze voorbij de tijd

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit zal de nacht

Verberg en versluier het eeuwige licht

Van een miljoen zonnen

Binnen de zwartgeblakerde lucht

Nooit ooit de tijd zijn

Je helderste kant laten vervagen

Met een miljoen zonnen

Nooit zal de tijd het eeuwige licht versluieren

Van een miljoen zonnen