Somnambule - Nicolas Fraissinet

Lorsque la nuit vient je me transforme en voyageur

L’oeil des loups de loin me rappelle d’autres torpeurs

Lorsque la nuit vient je me libre enfin le coeur

Le sommeil me tient irresponsable de mes erreurs

Quand je vole je fuis le monde

Je m’affole de dire

Que je ne ris, que le visage endormi

Voil qu’elle revient ma rituelle errante humeur

Je prends le chemin secret des … ardeurs

J’entrevois en rЄve les d (c)sirs de mon int (c)rieur

Je rejoins les l (c)gions de ces innocents marcheurs

Quand je vole je fuis le monde

Je m’affole de dire

Que je ne ris, que le visage endormi

Je marche sur les toits du ciel les yeux grands ouverts

En moi s'(c)veille l’ancienne voie

Qui me ramne mes sourdes lois

Je marche sur les toits du ciel les yeux grands ouverts

En moi s'(c)veille l’ancienne voie

Qui me ramne mes sourdes joies

Dans un sourire

Je voudrais pouvoir me dire qu’un jour mon (c)veil viendra

Sur la raison qui m’attire vers ce soleil en (c)clats

Je ne sais pas quand

Je marche sur les toits du ciel les yeux grands ouverts

En moi s'(c)veille l’ancienne voie

Qui me ramne mes sourdes lois

Je marche sur les toits du ciel les yeux grands ouverts

En moi s'(c)veille l’ancienne voie

Qui me ramne mes sourdes joies

Dans un sourire

(Merci Till pour cettes paroles)

Als de nacht komt, verander ik in een reiziger

Het oog van wolven uit de verte doet me denken aan andere verdovingen

Als de nacht komt, bevrijd ik eindelijk mijn hart

Slaap houdt me onverantwoordelijk voor mijn fouten

Als ik vlieg, ontvlucht ik de wereld

ik haat het om te zeggen

Dat ik alleen lach met een slaperig gezicht

Daar geeft ze mijn dwalende rituele stemming terug

Ik neem het geheime pad van... ardor

Ik zie in mijn droom de verlangens van mijn innerlijke (c)lachen

Ik sluit me aan bij de l(c)gions van deze onschuldige wandelaars

Als ik vlieg, ontvlucht ik de wereld

ik haat het om te zeggen

Dat ik alleen lach met een slaperig gezicht

Ik loop op de daken van de hemel met mijn ogen wijd open

In mij ontwaakt de oude manier

Wie brengt mij mijn dove wetten terug?

Ik loop op de daken van de hemel met mijn ogen wijd open

In mij ontwaakt de oude manier

Wie brengt me mijn dove vreugden terug

In een glimlach

Ik wou dat ik mezelf kon vertellen dat op een dag mijn (c) ontwaken zal komen

Over de reden die me naar deze zon in (c)splinters trekt

ik weet niet wanneer

Ik loop op de daken van de hemel met mijn ogen wijd open

In mij ontwaakt de oude manier

Wie brengt mij mijn dove wetten terug?

Ik loop op de daken van de hemel met mijn ogen wijd open

In mij ontwaakt de oude manier

Wie brengt me mijn dove vreugden terug

In een glimlach

(Met dank aan Till voor deze teksten)