Volevo perdonarti, almeno - Niccolo Agliardi, The Hills

Ti aspetto dove hai scelto tu

Sul finale

La corsa era ad ostacoli

Ma reale

Ti assomiglio da quando

Mi hai detto «si parte»

Poi siamo nati

E mi piego da quando

Un dolore qualunque

Ci ha allontanati

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

So così tanto di te

Che è un peccato

Non sbagliare

E ti sento dall’orgoglio

Che è un brandello di noi

Scordarsi è un abitudine oramai

Talmente prevedibile che ti annoi

Così provi a mandarmi

Segnali di resa disordinati

Io che copro distanze

Con pezzi d’amore recuperati

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

E non so dirti perché

Ma continuo a continuare e divido

Un sorso d’aria

E tutto il resto per due

Oh oh

Io ti conosco

Fai pace con le crepe gli spigoli del muro

Io non riesco

E alla periferia

Di un cielo più sereno

Avrei voluto odiarti almeno

Non ho bisogno di te

Per poterti indovinare

Tu non dormi da mai

Io sto sveglio da troppe ore

Siamo sporchi di terra

Imbeccati senza pericolo

Ed alziamo una birra

A brindare a un amore in bilico

E scommettere sulla ragione

Perdendoci sul più bello

Senza stare a pensare

Che il cuore ha più stanze di un bordello

Io ti conosco

E alla periferia

Di un cielo più sereno

Volevo perdonarti almeno

Ik zal op je wachten waar je hebt gekozen

Op de finale

De race bestond uit obstakels

Maar echt

Sindsdien lijk ik op jou

Je vertelde me "we gaan weg"

Toen werden we geboren

En ik buig sinds wanneer

Elke pijn

Hij heeft ons verdreven

ik heb je niet nodig

Om je te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

Ik weet zoveel over je

Wat een zonde is

Vergis je niet

En ik hoor je met trots

Dat is een stukje van ons

Vergeten is nu een gewoonte

Zo voorspelbaar dat je je gaat vervelen

Dus probeer me te sturen

Signalen van ongeordende overgave

Ik leg afstanden af

Met herstelde stukjes liefde

ik heb je niet nodig

Om je te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

En ik kan je niet vertellen waarom

Maar ik blijf doorgaan en verdelen

Een slokje lucht

En alles voor twee

Oh Oh

ik ken jou

Sluit vrede met de scheuren aan de randen van de muur

ik kan niet

Het is aan de rand

Van een meer serene hemel

Ik wilde je op zijn minst haten

ik heb je niet nodig

Om je te kunnen raden

Je hebt nog nooit geslapen

Ik ben te veel uren wakker geweest

We zijn vies van aarde

Ingrijpen zonder gevaar

En laten we een biertje opsteken

Om te proosten op een liefde die op het spel staat

En wed op reden

Verdwalen in het beste deel

Zonder na te hoeven denken

Dat het hart meer kamers heeft dan een bordeel

ik ken jou

Het is aan de rand

Van een meer serene hemel

Ik wilde je op zijn minst vergeven