Doubts Even Here - New Order

Those steps which seem to take a lifetime

When eyes just turn and stare

Day begins, collapsing without warning

You fade from sight, there’s nothing there

No hope allowed, calls are answered daily

Questions are on your side

Deeply moved, beyond all consolation

You felt the pulse now hear the cry

In my mind thoughts are becoming clearer

I’m watching every move you make

Counting time spent in observation

A single blow, a false mistake

(Lyrics: Gillian Gilbert)

Then you revealed to me

All that I need to know now

Then please don’t turn away

Why can’t I talk to you now

(The close went down to times too, too much behind us)

There’s nowhere left to go

Where is this taking her and how?

(The number of forgotten years when my honour isn’t the deepest

Grows the deepest feeling and it grieved for safety and despair)

There’s nothing more I want

To know beyond your trust now

(The torish threats forevermore, over our natural favour

And us and he’s and I’ll fall, far in it, and it sees enough

In our failures and it’s not time.)

Don’t throw our joy away

Why must you just you leave now?

(I missed his promised time again, for my friend)

Memories are all that’s left

I need you near to me now

(Has God forgotten to approach us?

Has He rememberd to not despise us?

There, now, now, don’t come to mind my deeds

And call out in defiance of times gone by)

Die stappen die een leven lijken te duren

Wanneer ogen gewoon draaien en staren

Dag begint, instorten zonder waarschuwing

Je verdwijnt uit het zicht, er is daar niets

Geen hoop toegestaan, oproepen worden dagelijks beantwoord

Vragen staan ​​aan jouw kant

Diep ontroerd, alle troost te boven

Je voelde de pols, hoor nu de kreet

In mijn geest worden gedachten steeds duidelijker

Ik kijk naar elke beweging die je maakt

Tijd tellen die is besteed aan observatie

Een enkele klap, een valse fout

(Tekst: Gillian Gilbert)

Toen onthulde je aan mij

Alles wat ik nu moet weten

Draai je dan alsjeblieft niet af

Waarom kan ik nu niet met je praten?

(Het einde ging ook naar de tijden, te veel achter ons)

U kunt nergens meer heen

Waar brengt dit haar naartoe en hoe?

(Het aantal vergeten jaren waarin mijn eer niet de diepste is)

Groeit het diepste gevoel en het treurde om veiligheid en wanhoop)

Ik wil niets meer

Om nu meer te weten te komen dan je kunt vertrouwen

(De torse bedreigingen voor altijd, over onze natuurlijke gunst)

En wij en hij en ik vallen, ver erin, en het ziet genoeg

In onze mislukkingen en het is geen tijd.)

Gooi onze vreugde niet weg

Waarom moet je nu gewoon weggaan?

(Ik heb zijn beloofde tijd weer gemist, voor mijn vriend)

Herinneringen zijn het enige dat overblijft

Ik heb je nu bij me in de buurt nodig

(Is God vergeten ons te benaderen?

Heeft Hij eraan gedacht ons niet te verachten?

Daar, nu, nu, denk niet aan mijn daden

En roepen in weerwil van vervlogen tijden)