The Foul Eucharist - Nekroí Theoí

The innate instinct of God is to consume

All He creates

All He speaks into existence with His fetid breath

Is to die and be devoured by soil

The dead are consumed

Excreted to feed the mangled pelt of the earth

And consumed again

In this endless cycle of death

Adulation is extorted

Praises are bled

From the ever-crackling throats of a wheezing proletariat

God ingests and creates in substitution

All substitution degrading

Ingested once more

Our beautiful, serpentine god rests

Coiled atop the universe

Ouroboros of shit

Crying out and striking as the infant does

Crying and striking

As the Holy Petulant Infant does

Blessed are we, His children

Inasmuch as the young crocodile is blessed to be the sustenance of its mother

We, given in baptism to His holy saliva

We, purified within His divine gut

We, reborn, crawling from the profane yolk of His ebullient feces

May the exalted stench of His afterbirth guide us into each others' arms

As we cower beneath His ever-flowing tears

Of Rage

And Sulfur

And Sewage

O' Lord, all powerful and bankrupt of shame

Whip our backs and take us into Your frail arms

To chew our weeping faces

To pass us back into the sour soil

Again and again

Forever

There was only ever one design: Suffering

Het aangeboren instinct van God is om te consumeren

Alles wat Hij schept

Alles wat Hij tot bestaan ​​spreekt met Zijn stinkende adem

Is om te sterven en te worden verslonden door de bodem

De doden worden verteerd

Uitgescheiden om de verminkte huid van de aarde te voeden

En weer geconsumeerd

In deze eindeloze cyclus van de dood

Aanbidding wordt afgeperst

Lof wordt gebloed

Uit de altijd krakende kelen van een piepend proletariaat

God neemt en schept ter vervanging

Alle substitutie vernederend

Nog een keer ingenomen

Onze mooie, slangachtige god rust

Opgerold bovenop het universum

Ouroboros van shit

Huilen en slaan zoals de baby doet

Huilen en slaan

Zoals de Heilige Petulant Infant doet

Gezegend zijn wij, Zijn kinderen

Aangezien de jonge krokodil gezegend is om het levensonderhoud van zijn moeder te zijn

Wij, gegeven in de doop aan Zijn heilige speeksel

Wij, gezuiverd in Zijn goddelijke darm

Wij, herboren, kruipend uit de profane dooier van Zijn uitbundige ontlasting

Moge de verheven stank van Zijn nageboorte ons in elkaars armen leiden

Terwijl we ineenkrimpen onder Zijn altijd stromende tranen

van woede

en zwavel

en riolering

O' Heer, almachtig en bankroet van schaamte

Zweep onze rug en neem ons in Uw zwakke armen

Om op onze huilende gezichten te kauwen

Om ons terug te leiden naar de zure grond

Opnieuw en opnieuw

Voor altijd

Er was maar één ontwerp: Lijden