Dead Gods - Nekroí Theoí

I am deep in the valley

I am covered in the shadow

I am wallowing in the death

And I reach out for You

I cry out for You

And I hear a voice inside my head

That sounds like me

And I try to reconcile

Rationalize with apologetics

In battle against my better judgment

Spinning the wheels of my theology

To deflect the answers of questions

I’m too afraid to ask

What am I to do with this?

Such a cognitive dissonance

If the truth is really what I seek

Then why is this so threatening?

My savior so real and powerful

Reduced to a name in a gallery

My god so mighty and tall

Was it ever even You at all?

My rock

Falling apart

Without You

What is my truth?

I have been striving so long to emulate Your spirit

Why has my greatest moral conviction come in the form of denying You?

The damage I have wrought I cannot erase

But if I seek to move forward in any sort of truth

I cannot move with You

This is where I must decide

Do I pursue what is holy?

Or do I fight for what is just

Here in the terror of awareness

I see the true direction of the path I claim to walk

The destination now clouded in the most lucid of fog

I squint my eyes to try and make out Your shape

I’m searching for any remnants of You

Tracing shadows in my mind’s eye

Losing Your silhouette with every detail made clear around me

I thought that it was You who found me in the dark

But now as I fumble through that same darkness

I feel the cracks in the land

But I cannot find Your hand

I know where this goes

I have always known

My perpetual fear

Now inescapable as I turn my mind south of what is sacred

Every point I obfuscated now cornering me against a painfully concrete wall

I would reject the upper hand if I could

But I can’t escape the truth

Since I could form words

The only words I knew to form were in exaltation of my gods

Gods of capital, gods of patriots, gods of the status quo

I saw their flags as the Shroud of Turin

I embedded them within my skin

I knew that voice in my head was You

I knew the bones in the mountains were proof

I’m crying out to you louder than ever before

GOD PLEASE SPEAK TO ME

I am left with an echo and a moment to process

This is it

This is it

This is it

To step forward is to step alone

The return is denial

There is no compromise

Here

Now

My gods die

Ik zit diep in de vallei

Ik ben bedekt in de schaduw

Ik wentel me in de dood

En ik reik naar jou uit

Ik schreeuw om jou

En ik hoor een stem in mijn hoofd

Dat klinkt als mij

En ik probeer te verzoenen

Rationaliseren met verontschuldigingen

In strijd tegen beter weten

Draaien aan de wielen van mijn theologie

De antwoorden op vragen afleiden

Ik ben te bang om te vragen

Wat moet ik hiermee?

Zo'n cognitieve dissonantie

Als de waarheid echt is wat ik zoek

Waarom is dit dan zo bedreigend?

Mijn redder zo echt en krachtig

Gereduceerd tot een naam in een galerij

Mijn god zo machtig en lang

Was het ooit zelfs jij?

Mijn steen

Uit elkaar vallen

Zonder jou

Wat is mijn waarheid?

Ik heb er zo lang naar gestreefd om Uw geest na te volgen

Waarom is mijn grootste morele overtuiging gekomen in de vorm van jou te verloochenen?

De schade die ik heb aangericht, kan ik niet wissen

Maar als ik vooruit wil gaan in een soort van waarheid?

Ik kan niet met je meebewegen

Dit is waar ik moet beslissen

Streef ik naar wat heilig is?

Of vecht ik voor wat rechtvaardig is?

Hier in de terreur van bewustzijn

Ik zie de ware richting van het pad dat ik claim te lopen

De bestemming is nu bewolkt in de meest heldere mist

Ik knijp mijn ogen samen om te proberen je vorm te onderscheiden

Ik ben op zoek naar eventuele overblijfselen van jou

Schaduwen in mijn geestesoog volgen

Je silhouet verliezen met elk detail om me heen duidelijk gemaakt

Ik dacht dat jij het was die me in het donker vond

Maar nu ik door diezelfde duisternis strompel

Ik voel de scheuren in het land

Maar ik kan Uw hand niet vinden

Ik weet waar dit heen gaat

Ik heb het altijd geweten

Mijn eeuwige angst

Nu onontkoombaar als ik mijn gedachten ten zuiden van wat heilig is

Elk punt dat ik versluierde, schoof me nu in het nauw tegen een pijnlijk betonnen muur

Ik zou de overhand afwijzen als ik kon

Maar ik kan niet aan de waarheid ontsnappen

Aangezien ik woorden kon vormen

De enige woorden die ik wist te vormen waren ter verheerlijking van mijn goden

Goden van het kapitaal, goden van patriotten, goden van de status quo

Ik zag hun vlaggen als de Lijkwade van Turijn

Ik heb ze in mijn huid ingebed

Ik wist dat jij die stem in mijn hoofd was

Ik wist dat de botten in de bergen het bewijs waren

Ik roep je luider toe dan ooit tevoren

GOD SPREEKT TOT MIJ

Ik heb een echo en een moment om te verwerken

Dit is het

Dit is het

Dit is het

Vooruit stappen is alleen stappen

De terugkeer is ontkenning

Er is geen compromis

Hier

nutsvoorzieningen

Mijn goden gaan dood