New Brighton - Nakhane, Anohni

I slipped on the pebbles on the way to the gate

Held my balance on the cuff of your shirt

You were up-set

We were going to the Port Elizabeth’s port

Up on the hill, you did point was Frederik’s fort

I was up-set:

Never live in fear again

No, never again

And all the seraphim

And all the cherubim

Never knew them before, don’t know them now

What about my mother and her sisters?

Where was their name?

I was up-set

I rose up, sing:

Never live in fear again

No, never again

Never, never, never again

Never, never again

Never leave in fear again

No never again

And all the seraphim

And all the cherubim

(Did they burn their eyes?)

Up in the black New Brighton sky

Was a flare

Met with strangled cries

And a strange joy in the air

Did they avert their eyes?

Ik gleed uit over de kiezelstenen op weg naar de poort

Hield mijn evenwicht op de manchet van je shirt

Je was overstuur

We gingen naar de haven van Port Elizabeth

Boven op de heuvel, je had wel degelijk het fort van Frederik

Ik was van streek:

Leef nooit meer in angst

Nee, nooit meer

En alle serafijnen

En alle cherubs

Kende ze nooit eerder, ken ze nu niet

En mijn moeder en haar zussen?

Waar was hun naam?

Ik was van streek

Ik stond op, zing:

Leef nooit meer in angst

Nee, nooit meer

Nooit, nooit, nooit meer

Nooit, nooit meer

Ga nooit meer met angst weg

Nee nooit meer

En alle serafijnen

En alle cherubs

(Hebben ze hun ogen verbrand?)

In de zwarte lucht van New Brighton

Was een uitbarsting

Ontmoet met gewurgde kreten

En een vreemde vreugde in de lucht

Hebben ze hun ogen afgewend?