Under The Mourning Rays - Nahemah

All those images which

gush as a fountain’s

fluid water

attract to me that vision

so archaic, almost neolithic

of such a cold stone that

appears in front of me looking and smiling at me

I want to kiss it…

but my stare can only

round it in circles

when hypnotizes me…

till I kneel down

when I fall asleep…

I want to caress it when hypnotizes me…

till I kneel down

when I fall asleep…

Neither escape nor awake me from this kind scorn

Don’t suck this sedating

laudanum that Morpheus injects

into my veins

Let me only embrace that

cold frost skin and cover me with this boreal sunrise dew

Until my soul vanishes evaporated

with the water

under the morning rays…

Al die beelden die

gutsen als een fontein

vloeibaar water

trek die visie naar me toe

zo archaïsch, bijna neolithisch

van zo'n koude steen dat

verschijnt voor me terwijl hij naar me kijkt en glimlacht

Ik wil het kussen...

maar mijn blik kan alleen

rond het in cirkels

wanneer het me hypnotiseert...

tot ik kniel

als ik in slaap val...

Ik wil het strelen als het me hypnotiseert...

tot ik kniel

als ik in slaap val...

Ontsnap niet en maak me niet wakker van deze vriendelijke minachting

Zuig deze verdoving niet op

laudanum dat Morpheus injecteert

in mijn aderen

Laat me dat alleen maar omarmen

koude vorsthuid en bedek me met deze boreale zonsopgangdauw

Tot mijn ziel verdwijnt verdampt

met het water

onder de ochtendstralen...