Hollowgram - MyGrain

Hey I’m suffocating

No need for anticipating

My deepest sight is turned off

Without a light

Depression gives me

The permission to live my life

Without a fight

Alienating from you, my friend

We’ll be separated 'til the end

Until the end

Attain new things and seek new trend

My heart inside, I’m trying to mend

A hollowgram in fashion

With deceiving quicksand

Tearing it all down

Forty-five degrees will ease the pain

Smoke the asylum haze and abide forevermore

Set the pyre of a broken core

Hate breeds new life

With pain and breathtaking strife

Trying to live my life without the blame

To refuel my flame, because I’m not the same

Your rules are made to keep me down

That’s why I’m wearing this frown

Forty-five degrees is all I got left

Anger is a policy, not a theft

Trying to make things as simple as I can

In the end, I don’t think you even give a damn

Won’t give a damn

Past moments are stealing the sense

Giving all a new presence

Tripping to seek the cache of ease

I never heard you say «please»

Quicksand draining through my fingers

Wandering on, but doesn’t stay

I know you have to fade away

Feelings are hiding from me, I say

The pain is binding my way

Sugar-coated sky is turning black

There’s no coming back

Hey ik stik

Anticiperen is niet nodig

Mijn diepste zicht is uitgeschakeld

Zonder licht

Depressie geeft me

De toestemming om mijn leven te leven

Zonder ruzie

Vervreemdend van jou, mijn vriend

We zullen tot het einde gescheiden zijn

Tot het einde

Nieuwe dingen bereiken en nieuwe trends zoeken

Mijn hart van binnen, ik probeer te herstellen

Een holle gram in de mode

Met bedrieglijk drijfzand

Alles afbreken

Vijfenveertig graden zal de pijn verlichten

Rook de asielnevel en blijf voor altijd

Stel de brandstapel in van een gebroken kern

Haat kweekt nieuw leven

Met pijn en adembenemende strijd

Proberen mijn leven te leven zonder de schuld

Om mijn vlam aan te wakkeren, want ik ben niet dezelfde

Je regels zijn gemaakt om me laag te houden

Daarom draag ik deze frons

Vijfenveertig graden is alles wat ik nog heb

Woede is een beleid, geen diefstal

Ik probeer dingen zo eenvoudig mogelijk te maken

Uiteindelijk denk ik dat het je niet eens kan schelen

Kan er geen moer om geven

Verleden momenten stelen de zin

Alles een nieuwe uitstraling geven

Trippen om de cache van gemak te zoeken

Ik heb je nooit "alsjeblieft" horen zeggen

Drijfzand loopt door mijn vingers

Dwalen verder, maar blijven niet

Ik weet dat je moet vervagen

Gevoelens verbergen zich voor mij, zeg ik

De pijn bindt mijn weg

De met suiker bedekte lucht wordt zwart

Er is geen terugkomst