Darkbound - MyGrain

Darkbound — awaken beyond

Will I see my sorrow, tomorrow, alone?

Invisible dark — the omniscient comfort

Burning inside, forever long

Reflecting realm of the dead in your eyes

Washing away with drawing tide

Born of eternity, bringing on

The sleepwalker of daytime glow

Bring me the haunting game of pain

Let me feel the fierce again

'Cause my soul if deluging rage

Burbling languor the create

Entering my devilry dreams

Into your (for)gotten streams

The endless fences guard my patio

Feeling tense around your halo

Darkbound — awaken beyond

Will I see my sorrow, tomorrow, alone?

Invisible dark — the omniscient comfort

Burning inside forever long

Have you ever seen the lines so thin?

When the night is empty like a hollow space

Have you ever solved the haze within?

When it’s written in scars, it won’t fade away

Grace of our disobedient time

Makes us bow when we are next in line

As the moon leaves its perfect shade

The lines go thin and I fade away

Angel dust to fill the vacuity

Blow the rust of your fantasy

Divine the lust beyond the bright side

Shut the lights, 'cause it is snow fuckin' white

Building the castle of your beliefs

It lies in the edge of your every word

Its spark sucking the tragedy

Darkbound in the end of our mystery

Darkbound — awaken beyond

Will I see my sorrow, tomorrow, alone?

Invisible dark — the omniscient comfort

Burning inside forever long

Darkbound — verder ontwaken

Zal ik mijn verdriet morgen alleen zien?

Onzichtbaar donker — het alwetende comfort

Van binnen brandend, voor altijd

Weerspiegeling van het dodenrijk in je ogen

Wegspoelen met trekkend tij

Geboren uit de eeuwigheid, kom maar op

De slaapwandelaar van de daggloed

Breng me het angstaanjagende spel van pijn

Laat me weer de felle voelen

Want mijn ziel als een overdonderende woede

Burbling loom de schepping

Mijn duivelse dromen binnengaan

In je (vergeten) streams

De eindeloze hekken bewaken mijn terras

Je gespannen voelen rond je halo

Darkbound — verder ontwaken

Zal ik mijn verdriet morgen alleen zien?

Onzichtbaar donker — het alwetende comfort

Voor altijd lang van binnen branden

Heb je ooit de lijnen zo dun gezien?

Wanneer de nacht zo leeg is als een holle ruimte

Heb je ooit de waas van binnen opgelost?

Als het in littekens is geschreven, vervaagt het niet

Genade van onze ongehoorzame tijd

Laat ons buigen als we de volgende in de rij zijn

Als de maan zijn perfecte schaduw verlaat

De lijnen worden dun en ik vervagen

Engelenstof om de leegte te vullen

Blaas de roest van je fantasie op

Goddelijk de lust voorbij de zonnige kant

Doe de lichten uit, want het is sneeuwwitje

Het kasteel van je overtuigingen bouwen

Het ligt aan de rand van je woorden

Zijn vonk zuigt de tragedie

Darkbound aan het einde van ons mysterie

Darkbound — verder ontwaken

Zal ik mijn verdriet morgen alleen zien?

Onzichtbaar donker — het alwetende comfort

Voor altijd lang van binnen branden