Our Little Girl - My Epic

I can’t make you happy anymore

And it will take less effort to leave

Than carry on with this burden

Of being your joy

And it would be lying to say

That you’re still worth it to me

Every word that we’ve said

Fell so hard at our feet

Every move that we made

This should have been enough

And this fruit hangs so low

It just wants to let go

Oh, it swells with a poison

That used to be love

This used to be love, oh…

Small betrayals and these orphaned deeds unattached to love

Are pulling this home, into the ground and we are in the walls

Your love tastes like blood left from blows you never landed

And all my affection is a swarm of duty and guilt

And this will destroy you and I will stand like a stranger

Who never adored you

So I lay in this bed beside your body

But miles of words and deeds lie in between

And should we brave that space to find each other

We’d have to meet the ghosts of our conceit

(We speak words to calm our ears

That all we loved was never there)

Every word that we’ve said

Fell so hard at our feet

Every move that we made

This should have been enough

And this fruit hangs so low

It just wants to let go

Oh, it swells with a poison

This used to be love

It should have been enough, oh…

Ik kan je niet meer gelukkig maken

En het kost minder moeite om te vertrekken

Ga dan door met deze last

Van je vreugde zijn

En het zou liegen zijn om te zeggen

Dat je het nog steeds waard bent voor mij

Elk woord dat we hebben gezegd

Viel zo hard aan onze voeten

Elke beweging die we hebben gemaakt

Dit had genoeg moeten zijn

En deze vrucht hangt zo laag

Het wil gewoon loslaten

Oh, het zwelt op met een gif

Dat was liefde

Dit was vroeger liefde, oh...

Klein verraad en deze verweesde daden los van liefde

Trekken dit huis, de grond in en we zitten in de muren

Je liefde smaakt naar bloed dat is achtergebleven van slagen die je nooit hebt geland

En al mijn genegenheid is een zwerm van plicht en schuld

En dit zal je vernietigen en ik zal staan ​​als een vreemdeling

Wie heeft je nooit aanbeden

Dus ik lig in dit bed naast je lichaam

Maar er liggen kilometers aan woorden en daden tussen

En moeten we die ruimte trotseren om elkaar te vinden?

We zouden de geesten van onze eigendunk moeten ontmoeten

(We spreken woorden om onze oren te kalmeren)

Dat alles waar we van hielden er nooit was)

Elk woord dat we hebben gezegd

Viel zo hard aan onze voeten

Elke beweging die we hebben gemaakt

Dit had genoeg moeten zijn

En deze vrucht hangt zo laag

Het wil gewoon loslaten

Oh, het zwelt op met een gif

Vroeger was dit liefde

Het had genoeg moeten zijn, oh...