L'uomo senza sonno - Murubutu, Dj T-Robb, MezzoSangue

Come spirito, chiudi gli occhi al karma

Come un brivido, chiudi gli occhi e calma

Come Kierkegaard, punta nella carne

Sguardo compresso e gli occhi dentro se stesso

Viaggia ai confini del sonno

Viaggia ai confini del sogno

Viaggia ai confini del conscio

E sono colpi, colpi contro un corpo

E c'è una scritta sulla strada, dice «Nessun dorma»

Jackie che guidava stanco guarda e fa una smorfia

In alto il cielo a marzo un marmo opaco

Manto maculato che lo guarda e inarca nubi in porpora

Jackie arriva ed entra in casa e prende qualche goccia

È come terra in ocra rossa che s’inghiotte pioggia

Fuori la notte scende in forza

E rintocca

Corre e avvolge ogni roccia

Sputa macchie di Rorschach

Sembra il buio quasi qui abbia un suono

Quasi marchi il suolo

E poi si stenda nell’aria

Lui vuole chiudere gli occhi per secoli

Ma il sonno è un dono buio che non bacia i colpevoli

Steso a letto Jackie aspetta ore

Che gli salga su l’effetto che lo porti altrove

Ma la notte è enorme, suona in otto note

Un muta forme, il vetro rotto, è l’occhio di un ciclope

Spera che il sonno lo liberi

Ma ogni volta che riprova, ritrova quegli incubi

E ogni volta è lo stesso lui si sveglia in un cerchio

Attorno ha cento se stesso che lo guardano zitti

Sente gli occhi pesti, le ossa a pezzi

Troppi versi sul Moleskine

Notti perse ad occhi aperti

Intanto tante notti bianche: Do-Dostoevskij

C'è solo un modo per sfuggire a 'ste notti

E sta sepolto nell’inconscio della scatola cranica

E scende tra i ricordi morti a chiuderne gli occhi

Palombaro di piombo negli abissi dell’anima

Come spirito, chiudi gli occhi al karma

Come un brivido, chiudi gli occhi e calma

Come Kierkegaard, punta nella carne

Sguardo compresso e gli occhi dentro se stesso

Viaggia ai confini del sonno

Viaggi ai confini del sogno

Viaggia ai confini del conscio

E sono colpi, colpi contro un corpo

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

Aspetta il sonno come il cinico che cerca l’uomo

Dentro la ragione cerca il buio con una lanterna

Essenziale come fuoco quando brucia fuoco

Sogna di dormire ma è un lusso per la coscienza

Il suono no che non dorme, oscure forme nella stanza

Danza insonne: o-o-ora che la sua domanda

È cosa c'è aldilà del sonno, rende presto nota alla sua mente che ogni notte è

un sacrificio al giorno

Morfeo ha papaveri secchi per lui, immerso fra i sogni altrui

Enclave dell’inconscio e i suoi pensieri bui

Medita sul fatto che è già troppo che non dorme

Un modo come un altro per non accettar la morte

Ora respira forte perché fuori è giorno pesto

Respira ancora cercando un fottuto senso

Immagina che muori nuotando dentro i ricordi

Poi, dormi

Come spirito, chiudi gli occhi al karma

Come un brivido, chiudi gli occhi e calma

Come Kierkegaard è tutto nella calma

Sguardo compresso e gli occhi dentro se stesso

Viaggia ai confini del sonno

Viaggi ai confini del sogno

Viaggia ai confini del conscio

E sono colpi, colpi contro un corpo

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

I never sleep

Sleep’s the cousin of death

Sluit als geest je ogen voor karma

Als een sensatie, sluit je ogen en kalmeer

Net als Kierkegaard streeft het naar het vlees

Een gecomprimeerde blik en de ogen in zichzelf

Reis naar de rand van de slaap

Reis naar de rand van de droom

Reis naar de rand van het bewuste

En het zijn slagen, slagen tegen een lichaam

En er is een bord op de weg, het zegt "niet slapen"

Jackie die vermoeid aan het rijden was kijkt en trekt een gezicht

Boven de hemel in maart een ondoorzichtig marmer

Gevlekte mantel die naar hem kijkt en wolken in paars opheft

Jackie arriveert en loopt het huis binnen en neemt een paar druppels

Het is als aarde in rode oker die regen opslokt

Buiten valt de nacht van kracht

En het rinkelt

Het loopt en wikkelt zich om elke rots

Spit Rorschach-vlekken

Het lijkt erop dat de duisternis hier bijna een geluid heeft

Je markeert bijna de grond

En dan verspreidt het zich in de lucht

Hij wil eeuwenlang zijn ogen sluiten

Maar slaap is een duister geschenk dat de schuldigen niet kust

Liggend in bed, wacht Jackie urenlang

Moge het effect op hem stijgen dat hem ergens anders heen brengt

Maar de nacht is enorm, hij speelt in acht noten

Een van vorm veranderend, gebroken glas, is het oog van een cycloop

Hij hoopt dat de slaap hem zal bevrijden

Maar elke keer als hij het opnieuw probeert, vindt hij die nachtmerries weer

En elke keer als het hetzelfde is, wordt hij wakker in een cirkel

Om hem heen heeft hij honderd van zichzelf die hem zwijgend aankijken

Hij voelt de zwarte ogen, de gebroken botten

Te veel regels op Moleskine

Nachten verloren met open ogen

Ondertussen vele witte nachten: Do-Dostoevskij

Er is maar één manier om aan deze nachten te ontsnappen

En het is begraven in het onbewuste van de schedel

En hij gaat naar beneden tussen de dode herinneringen om zijn ogen te sluiten

Leid duiker in de diepten van de ziel

Sluit als geest je ogen voor karma

Als een sensatie, sluit je ogen en kalmeer

Net als Kierkegaard streeft het naar het vlees

Een gecomprimeerde blik en de ogen in zichzelf

Reis naar de rand van de slaap

Reis naar de rand van de droom

Reis naar de rand van het bewuste

En het zijn slagen, slagen tegen een lichaam

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood

Wacht op slaap als de cynicus die op zoek is naar een man

Zoek in redelijkheid de duisternis met een lantaarn

Essentieel als vuur wanneer vuur brandt

Hij droomt van slapen, maar het is een luxe voor het geweten

Het geluid nee dat niet slaapt, donkere vormen in de kamer

Slapeloze dans: o-o-nu je vraag

Het is wat verder gaat dan slapen, hij maakt snel aan zijn geest bekend dat elke nacht is

één offer per dag

Morpheus heeft voor hem gedroogde klaprozen, ondergedompeld in de dromen van anderen

Enclave van het onbewuste en zijn duistere gedachten

Mediteer over het feit dat hij niet te lang heeft geslapen

Een manier als elke andere om de dood niet te accepteren

Haal nu diep adem want het is een zwarte dag buiten

Adem nog steeds op zoek naar een verdomde betekenis

Stel je voor dat je sterft terwijl je in de herinneringen zwemt

Slaap dan

Sluit als geest je ogen voor karma

Als een sensatie, sluit je ogen en kalmeer

Net als Kierkegaard is het allemaal rustig

Een gecomprimeerde blik en de ogen in zichzelf

Reis naar de rand van de slaap

Reis naar de rand van de droom

Reis naar de rand van het bewuste

En het zijn slagen, slagen tegen een lichaam

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood

ik slaap nooit

Slaap is de neef van de dood