Kaspar hauser - MezzoSangue

Ci trovi dove il tempo non esiste

A bordo di vetture rugate

Un cadavere alla guida stringe in mano una clessidra

E dall’interno le tue ossa sbriciolate

È l’ingranaggio della vita che scorre al contrario

L’amore è polvere per terra in un penitenziario

Gli umani tornano piegati in un ossario

Dal benessere di un calidario il sogno diventa un calvario

Loro vivono in un rito te lo scrivo tramortito

Sotto il ferro di una grata dal centro città

A domandarsi quanto costa restare bloccati

Sacrificati volti muti per l’eternità

Sparo alla mia parte nera fuoco e sale

Incalcolabile tragedia che scompare

E sento voci dalle mie interiora sbraitare

Quando è notte fonda e so che sbaglio anche a sognare!

Sappiamo sempre quello che fate

I modi che usate, i sogni che non ci date

Gli scribi sono tornati, corpi marchiati

Occhi sbarrati

Sappiamo sempre quello che fate

I modi che usate, i sogni che non ci date

Gli scribi sono tornati, corpi marchiati

Occhi sbarrati

Svogliati lanciamo sassolini contro l’Opportunity Rover

Abbiamo 3 biglietti sola andata per la metrò dell’Einstein-Rosen

Ho creduto che parlarsi potesse servire

A salvarsi dal morire dentro prima di sparire

Lungo l’orbita di un’altra fine nel mio cuore a turbine

Gira l’acqua torbida dal Blood River

E servirebbe più sorriso

Occhi grandi come due ascensori verso il paradiso

Quante pretese sotto il nero di un manto borghese

Evoco la morte in doppio 3 con rito scozzese

Dalle antiche ville venete orrore nel chiostro centrale

Il nostro Coven di flusso carnale

Dall’apogeo nel fiume di energia euclideo

Sui fradei incappucciati dell’alta Loreo

(«Chi siete voi?») noi siamo l’alfa, sangue di Hauser Kaspar

Figli di un tempo lontano

Dove ogni bosco celava una strega e un dio infestava ogni chiesa

Ora è tutta matematica, questa vita è un codice

Come l’IBAN lungo la retta di Riemann

Fino al punto dove un punto è fuori posizione

Non chiederti come se la tua equazione è in distruzione

Sappiamo sempre quello che fate

I modi che usate, i sogni che non ci date

Gli scribi sono tornati, corpi marchiati

Occhi sbarrati

Sappiamo sempre quello che fate

I modi che usate, i sogni che non ci date

Gli scribi sono tornati, corpi marchiati

In principio c’era il Verbo, ah, ma questo lo sapevi già

Adesso numeri di merda comprano opportunità

Stai sul pezzo?

No, fra', non so darmi vinto

Mo che tutti parlano del rap è il rap a stare zitto

Fate ride', società di merda

C’ha radici dentro il peggio della gente e lo alimenta

Figlia di cowboys che ha imparato già alla svelta, lei

Porta al pascolo gli uomini e li marchia U.S.A

Siamo 1−1-2−3-5−8-13−21, lo so, pensi che sto dando i numeri, vero?

A te interessano i tuoi simili, non superi gli zero

Cazzo vuoi saperne della guerra mia, l’utopia

Spezzerei le gambe ad ogni vossignoria di ogni gerarchia

Sto nell’uno con coscienza.

quale messa?

Per parlare con me stesso anche stavolta resto a casa mia

Ah, noi siamo l’alfa, sangue di Hauser Kaspar

Figli di un tempo lontano

Dove ogni uomo era luce in essenza e aveva ben poco d’umano

Je vindt ons waar tijd niet bestaat

Aan boord van gerimpelde auto's

Een lijk aan het stuur houdt een zandloper in zijn hand

En je verkruimelde botten van binnenuit

Het is de versnelling van het leven die achteruit loopt

Liefde is stof op de grond in een gevangenis

De mensen keren terug gevouwen in een ossuarium

Van het welzijn van een calidarium wordt de droom een ​​beproeving

Ze leven in een rite, ik schrijf het je stomverbaasd

Onder het ijzer van een rooster vanuit het stadscentrum

Om je af te vragen hoeveel het kost om vast te zitten

Stille gezichten opgeofferd voor de eeuwigheid

Ik schiet mijn zwarte kant met vuur en zout

Onberekenbare tragedie die verdwijnt

En ik hoor stemmen vanuit mijn binnenste schreeuwen

Als het laat in de nacht is en ik weet dat ik het mis heb om zelfs maar te dromen!

We weten altijd wat je doet

De manieren die je gebruikt, de dromen die je ons niet geeft

De schriftgeleerden zijn terug, gebrandmerkte lichamen

Ogen wijd open

We weten altijd wat je doet

De manieren die je gebruikt, de dromen die je ons niet geeft

De schriftgeleerden zijn terug, gebrandmerkte lichamen

Ogen wijd open

Lusteloos gooien we kiezelstenen naar de Opportunity Rover

We hebben 3 enkele tickets voor de Einstein-Rosen metro

Ik geloofde dat met elkaar praten kon helpen

Om te voorkomen dat hij van binnen sterft voordat hij verdwijnt

Langs de baan van een ander einde in mijn wervelende hart

Draai het troebele water van de Blood River

En er zou meer glimlach voor nodig zijn

Ogen zo groot als twee liften naar de hemel

Hoeveel eisen onder het zwart van een burgerlijke mantel?

Ik roep de dood op in dubbel 3 met een Schotse ritus

Van de oude Venetiaanse villa's horror in het centrale klooster

Onze Coven of Carnal Flow

Van de hoogtijdagen in de Euclidische rivier van energie

Op de fradei met capuchon van de bovenste Loreo

("Wie ben jij?") Wij zijn de alfa, het bloed van Hauser Kaspar

Zonen van een verre tijd

Waar elk bos een heks verborg en een god spookte in elke kerk

Nu is het allemaal wiskunde, dit leven is een code

Zoals het IBAN langs de Riemann lijn

Tot het punt waar een punt uit positie is

Vraag jezelf niet af alsof je vergelijking aan het vernietigen is

We weten altijd wat je doet

De manieren die je gebruikt, de dromen die je ons niet geeft

De schriftgeleerden zijn terug, gebrandmerkte lichamen

Ogen wijd open

We weten altijd wat je doet

De manieren die je gebruikt, de dromen die je ons niet geeft

De schriftgeleerden zijn terug, gebrandmerkte lichamen

In het begin was er het Woord, ah, maar dit wist je al

Shit-nummers zijn nu koopkansen

Ben je op het stuk?

Nee, bro, ik weet niet hoe ik moet winnen

Nu iedereen het over rap heeft, is rap degene die moet zwijgen

Feeën lacht, shit bedrijf

De slechtste van de mensen is erin geworteld en voedt het

Dochter van cowboys die het al snel geleerd heeft, haar

Hij leidt de mannen naar de wei en markeert ze U.S.A.

We zijn 1−1-2−3-5−8-13−21, ik weet het, je denkt dat ik de cijfers geef, toch?

Je bent geïnteresseerd in je medemensen, je overschrijdt de nul niet

Verdomme, je wilt weten over mijn oorlog, utopie

Ik zou de benen breken van een van uw heren van elke hiërarchie

Ik ben degene met het geweten.

welke massa?

Om ook deze keer tegen mezelf te praten, blijf ik bij mij thuis

Ah, wij zijn de alfa, bloed van Hauser Kaspar

Zonen van een verre tijd

Waar elke man in wezen licht was en heel weinig menselijks had