Плачут раны - Мурат Тхагалегов

День и день и ночью не до сна,

Обожгла любовь мои глаза,

Как слепой безудержно любил,

На руках любимую носил.

Как слепой безудержно любил,

На руках любимую носил…

Пусть от боли плачут раны, пусть от горя я как пьяный,

И как прежде сводишь ты с ума.

Пусть от боли плачут раны, сердце вновь свои обманы,

Знаешь, проживу и без тебя.

Запах розы меркнет пред твоим,

Кто владеет счастьем, но моим,

Кто теперь не дышит без тебя,

Ну кого опять с ума свела?

Кто теперь не дышит без тебя,

Ну кого опять с ума свела?

Пусть от боли плачут раны, пусть от горя я как пьяный,

И как прежде сводишь ты с ума.

Пусть от боли плачут раны, сердце вновь свои обманы,

Знаешь, проживу и без тебя.

Dag en dag en nacht zonder slaap,

Liefde brandde in mijn ogen

Zoals een blinde oncontroleerbaar liefheeft,

Hij droeg zijn geliefde in zijn armen.

Zoals een blinde oncontroleerbaar liefheeft,

Hij droeg zijn geliefde in zijn armen...

Laat wonden huilen van pijn, laat me dronken zijn van verdriet,

En net als voorheen maak je me gek.

Laat wonden huilen van pijn, het hart weer zijn bedrog,

Weet je, ik kan leven zonder jou.

De geur van een roos vervaagt voor je

Wie bezit geluk, behalve het mijne,

Wie ademt nu niet zonder jou,

Nou, wie heb je weer gek gemaakt?

Wie ademt nu niet zonder jou,

Nou, wie heb je weer gek gemaakt?

Laat wonden huilen van pijn, laat me dronken zijn van verdriet,

En net als voorheen maak je me gek.

Laat wonden huilen van pijn, het hart weer zijn bedrog,

Weet je, ik kan leven zonder jou.