Эхо - Mozee Montana, VORONINA

Я захлёбываюсь кашлем, пытаюсь донести до тебя что-то

Скомканные мысли о любви,

А ты не остановишься, вываливая на меня заботы

Я уязвима, когда мы язвим

Я снова напишу, надеясь, что ты улыбнёшься

И больше не задумаешься, где моя вина

Обняться и уснуть — нас больше не волнует

Какая за всё это будет следовать цена

Забывай меня

Забывай меня

Забывай меня

Забывай меня

Где эхо в моей голове

Что ночами не даст мне покоя?

Пою, когда есть, и пою, когда нет

Я пою, чтоб не чувствовать себя изгоем

Я слишком боюсь своих собственных чувств

Чтоб делиться с тобою своею обидой

Мне легче быть той, кого ты не поймёшь

Чем поддаться сейчас на все твои флюиды

Для чего меняемся местами?

Для чего выводишь ты меня опять?

Я больше не хочу никого видеть

Да и кто кого больнее тут уколит, наплевать

Для чего меняемся местами?

Для чего выводишь ты меня опять?

Я больше не хочу никого видеть

Да и кто кого больнее тут уколит, наплевать

Ik stik in een hoest, ik probeer je iets over te brengen

Verfrommeld gedachten van liefde

En je zult niet stoppen met het dumpen van zorgen op mij

Ik ben kwetsbaar als wij kwetsbaar zijn

Ik zal opnieuw schrijven, in de hoop dat je zult glimlachen

En je zult niet meer denken waar is mijn schuld

Knuffel en val in slaap - het kan ons niet meer schelen

Welke prijs volgt voor dit alles

Vergeet me

Vergeet me

Vergeet me

Vergeet me

Waar is de echo in mijn hoofd

Wat geeft me 's nachts geen rust?

Ik zing wanneer ik heb en ik zing wanneer ik niet

Ik zing om me niet als een uitgestotene te voelen

Ik ben te bang voor mijn eigen gevoelens

Om mijn wrok met jullie te delen

Het is makkelijker voor mij om degene te zijn die je niet begrijpt

Dan nu bezwijken voor al je vibes

Waarom wisselen we van plaats?

Waarom neem je me weer mee uit?

Ik wil niemand meer zien

Ja, en wie zal wie hier pijnlijker prikken, het kan me geen moer schelen

Waarom wisselen we van plaats?

Waarom neem je me weer mee uit?

Ik wil niemand meer zien

Ja, en wie zal wie hier pijnlijker prikken, het kan me geen moer schelen