The Grey King - Monotheist

The pit is vast as it is empty

And the emptiness is its draw

Paved on the footsteps of great minds

The columns of the kingdom stand tall

The mortar composed of buried hope and dead faith

Petrified philosophers stand guard at the gates

Adrenaline coalesces with lucidity

The void is not a cage

The void is a throne

The crown is covered in the blood of my former self

And his demise makes me feel nothing

I am asked to cry out for freedom

I am silent

I am told to report terror

I am silent

I am tasked to speak of dread

I am silent

If the world begs for a testimony

The world will be left wanting

Sinister warnings fall hard under a relentless gravity

The horrors of this place have grown benign and I am thriving in the muck

Ashes coat rusted skeletons of monuments made to dead ideas

My lungs are coated in soot and I learn to breath fire

Not to exhale any sort of weapon, but inhaling inexorable truth

Kings wilt atop weathered podiums

Commanding a society of cockroaches that will not bow

Heavy crowns wear down weak necks

The sun no longer reflects on the gold

Majesty in all forms is dead

And will not ever be reborn

My sky is black forever

For my ceiling does not stop at the clouds

This universe is vast

Full of great useless monoliths

Suspended in dark matter

No stories to tell but the great withering of time

This universe is a graveyard

Coffins orbit coffins

Each corpse so convinced

The graveyard was made in tribute to them

This makes me feel nothing

De put is zo groot als hij leeg is

En de leegte is zijn aantrekkingskracht

Geplaveid in de voetsporen van grote geesten

De kolommen van het koninkrijk staan ​​hoog

De mortel samengesteld uit begraven hoop en dood geloof

Versteende filosofen houden de wacht bij de poorten

Adrenaline versmelt met luciditeit

De leegte is geen kooi

De leegte is een troon

De kroon is bedekt met het bloed van mijn vroegere zelf

En zijn overlijden laat me niets voelen

Ik word gevraagd om te schreeuwen om vrijheid

Ik ben stil

Er is mij verteld om terreur te melden

Ik ben stil

Ik moet over angst spreken

Ik ben stil

Als de wereld smeekt om een ​​getuigenis

De wereld zal te wensen overlaten

Sinistere waarschuwingen vallen zwaar onder een meedogenloze zwaartekracht

De verschrikkingen van deze plek zijn goedaardig geworden en ik gedij in de modder

As bedekt verroeste skeletten van monumenten gemaakt naar dode ideeën

Mijn longen zijn bedekt met roet en ik leer vuur te ademen

Niet om welk wapen dan ook uit te ademen, maar om de onverbiddelijke waarheid in te ademen

Koningen verwelken bovenop verweerde podia

Commandant van een kakkerlakkengemeenschap die niet zal buigen

Zware kronen verslijten zwakke nekken

De zon reflecteert niet meer op het goud

Majesteit in alle vormen is dood

En zal nooit herboren worden

Mijn lucht is voor altijd zwart

Want mijn plafond stopt niet bij de wolken

Dit universum is enorm

Vol met geweldige nutteloze monolieten

Opgeschort in donkere materie

Geen verhalen te vertellen, maar het grote verwelken van de tijd

Dit universum is een kerkhof

Doodskisten draaien om doodskisten

Elk lijk zo overtuigd

Het kerkhof is gemaakt als eerbetoon aan hen

Hierdoor voel ik niets