The Great Chain at the Neck of the Earth - Monotheist

Fall into lucidity

And drink in the fear of disillusion

There is no solemn way to behold this

There is no way to escape the shock

The filter is decaying now and I see

That though He called us diamonds

These diamonds are covered in filth

The stench of our parade

Is no longer the stench of victory

The bodies I hung as trophies

Were my brothers

There is no glory in the death of men

Perceiving God I broke the souls of the fallen

Their final words never escaped my mind

At the peak of the monolith I saw

God fall and shatter into dust

But the dust did not dissipate in the wind

Nor was it washed away in the rain

His ashes would stain the valleys of my mind

The god I thought I knew only stood as an icon

The true deity would be found in the deepest trenches of fear

In the truest peaks of discovery

His image would be seen as true perfection

His image was beautiful

His image in the man with his foot to the throat of Mother Earth

The spiteful wretch reduced to a prototype

This planet made obsolete

Humanity unchained from the sinking corpse

Men standing as gods

Our legacy will not outlive our designs

And we will outlive time

Val in helderheid

En drink in de angst voor desillusie

Er is geen plechtige manier om dit te aanschouwen

Er is geen manier om aan de schok te ontsnappen

Het filter is nu aan het rotten en ik zie het

Dat hoewel Hij ons diamanten noemde

Deze diamanten zijn bedekt met vuil

De stank van onze parade

Is niet langer de stank van de overwinning?

De lichamen die ik als trofeeën heb opgehangen

Waren mijn broers?

Er is geen glorie in de dood van mannen

Toen ik God zag, brak ik de zielen van de gevallenen

Hun laatste woorden zijn nooit aan mijn gedachten ontsnapt

Op het hoogtepunt van de monoliet die ik zag

God valt en verbrijzelt in stof

Maar het stof verdween niet in de wind

Het werd ook niet weggespoeld in de regen

Zijn as zou de valleien van mijn geest bevlekken

De god die ik dacht te kennen, stond alleen als een icoon

De ware godheid zou worden gevonden in de diepste loopgraven van angst

In de beste ontdekkingspieken

Zijn beeld zou worden gezien als ware perfectie

Zijn beeld was prachtig

Zijn beeld in de man met zijn voet op de keel van Moeder Aarde

De hatelijke stakker teruggebracht tot een prototype

Deze planeet is verouderd

De mensheid ontketend van het zinkende lijk

Mannen staan ​​als goden

Onze erfenis zal onze ontwerpen niet overleven

En we zullen de tijd overleven