L'extinction D'une Étoile (Instr.) - Misanthrope

Projected in hyper space

Prey to the high infinite

Without temporal parameter

On the edge of a yawning hole

Nebula with seven branches

Entrance to an other universe

I’m trapped by a black hole

In dissimilar cluster of atoms

I lost my survival control

At the border of reality

Will I finally foresee the secrets of immortality?

If you catch sight of light

From the depths of this black hole

It’s death’s call

From it’s infernal jaws

If you catch sight of light

From the depths of this black hole

It’s death’s call

From it’s infernal jaws

A last vision of the earth

Space-craft in position

Put a brake of Kronos

Reversing time

I pass beyond the dark and sad monolith

Quartzified the component of the abyss

I’m at the end of space

Where the stars fade

Space traveller

Last apostle of knowledge

I’m inspired by the black hole

Alone without defence

From a distance he drinks my blood

My eyes are popping out of their sockets

My head explodes

Catched by a black hole

I’ve found my exit

By the fall, shame, wandering and disenchantment

A swing and I’m forever engulfed to nothingness

If you catch sight of light

From the depths of this black hole

It’s death’s call

From it’s infernal jaws

If you catch sight of light

From the depths of this black hole

It’s death’s call

From it’s infernal jaws

I discovered the equilibrium

Of this word of Pandemonium

A planisphere hold by one thread

Extinction of a star

Slow ascension to the fissure

In its center: the anti-matter

Plunge in its opening

Jaws of thousand razors

Neverending pain

My veins are gaping wounds

Extinction…

Geprojecteerd in hyperruimte

Ten prooi aan het hoge oneindige

Zonder tijdelijke parameter

Op de rand van een gapend gat

Nevel met zeven takken

Toegang tot een ander universum

Ik zit gevangen door een zwart gat

In een ongelijke cluster van atomen

Ik ben mijn controle over overleving kwijt

Op de grens van de realiteit

Zal ik eindelijk de geheimen van onsterfelijkheid voorzien?

Als je licht in het oog krijgt

Uit de diepten van dit zwarte gat

Het is de doodsoproep

Van zijn helse kaken

Als je licht in het oog krijgt

Uit de diepten van dit zwarte gat

Het is de doodsoproep

Van zijn helse kaken

Een laatste visioen van de aarde

Ruimtevaartuig in positie

Zet een rem op Kronos

Omkeren tijd

Ik ga voorbij de donkere en trieste monoliet

Het onderdeel van de afgrond gekristalliseerd

Ik ben aan het einde van de spatie

Waar de sterren vervagen

Ruimtereiziger

Laatste apostel van kennis

Ik ben geïnspireerd door het zwarte gat

Alleen zonder verdediging

Van een afstand drinkt hij mijn bloed

Mijn ogen schieten uit hun kassen

Mijn hoofd ontploft

Gevangen door een zwart gat

Ik heb mijn uitgang gevonden

Door de val, schaamte, dwaling en ontgoocheling

Een schommel en ik ben voor altijd in het niets verzwolgen

Als je licht in het oog krijgt

Uit de diepten van dit zwarte gat

Het is de doodsoproep

Van zijn helse kaken

Als je licht in het oog krijgt

Uit de diepten van dit zwarte gat

Het is de doodsoproep

Van zijn helse kaken

Ik heb het evenwicht ontdekt

Van dit woord van Pandemonium

Een planisfeer vasthouden door één draad

Uitsterven van een ster

Langzame klim naar de spleet

In het midden: de anti-materie

Duik in de opening

Kaken van duizend scheermessen

oneindige pijn

Mijn aderen zijn gapende wonden

uitsterven…