Звездопад - Mirèle

Я иду по холодным снегам

Тихою поступью, еле касаясь

Я любила летать по утрам

К сонной звезде возвышаясь

Она там одна одинокая

Одна вспышка на сто тысяч лет

Оставит в сердце дыру глубокую

И вмиг звезды уже нет

Свет по волнам, по волнам

Растекается по телам

И никто не может его погасить

Свет по волнам, по волнам

Растекается по губам

Я скажу ему спасибо

Ему спасибо, ему спасибо

По волнам на утро узнаем

Что мы далеко от причала

Но если звезда сама привела

Стоит ли это печали?

Ближе к ночи потушим костер

И накроем ноги листвой

Погасла звезда, дала свет другой

Летит мимолетной искрой

Свет по волнам, по волнам

Растекается по телам

И никто не может его погасить

Свет по волнам, по волнам

Растекается по губам

Я скажу ему спасибо

Ему спасибо, ему спасибо

Ik loop op koude sneeuw

Met een rustige stap, nauwelijks aanraken

Ik hield van vliegen in de ochtend

Opstaan ​​tot een slaperige ster

Ze is daar alleen

Eén flits in honderdduizend jaar

Laat een diep gat in het hart achter

En plotseling is de ster weg

Licht op de golven, op de golven

Verspreidt zich over lichamen

En niemand kan het doven

Licht op de golven, op de golven

Verspreidt zich over de lippen

ik zal hem bedanken

Dank hem, dank hem

We zullen het weten door de golven in de ochtend

Dat we ver van de pier zijn

Maar als de ster zelf leidde

Is het het verdriet waard?

Dichter bij de nacht blust het vuur

En bedek onze voeten met bladeren

De ster ging uit, gaf een ander licht

Vliegen als een vluchtige vonk

Licht op de golven, op de golven

Verspreidt zich over lichamen

En niemand kan het doven

Licht op de golven, op de golven

Verspreidt zich over de lippen

ik zal hem bedanken

Dank hem, dank hem