Dehors - Mina Tindle

Vite, je m'évite et je crains ton nom.

Je peins ton visage d’une seule main et l’horizon.

Et loin, loin, plus de nous, j’en ai même oublié le goût,

Alors, dehors, les mots et les mains sales.

Hommage mais quel dommage, vous m’avez ri au nez.

Mais ma fille tu prends l’eau, tire au moins ce chapeau.

Alors, alors, dehors, dehors, dehors!

Les mots et les mains sales.

Tu vois c’est, c’est pas seulement que j’ai eu mal,

C’est, que nos serments sont oubliés,

C’est, que j’ai usé un idéal,

C’est pas seulement que j’ai eu mal,

Des rires, une peau en moins, et des serments de plus,

Que j’ai usé un idéal,

C’est juste, juste, juste, que je ne te vois plus.

C’est pas seulement que j’ai eu mal,

Des rires, une peau en moins, des serments de plus,

Que j’ai usé un idéal,

C’est juste, juste, juste que je ne te vois plus.

Snel, ik ontwijk mezelf en ik ben bang voor je naam.

Ik schilder je gezicht met één hand en de horizon.

En ver, ver, niet meer van ons, ik vergat zelfs de smaak,

Dus, uit, de woorden en de vuile handen.

Eerbetoon maar wat jammer, je lachte me uit.

Maar meid, je neemt water op, zet in ieder geval die hoed af.

Zo, zo, eruit, eruit, eruit!

Woorden en vuile handen.

Zie je, het is niet alleen dat ik pijn heb,

Het is dat onze eden zijn vergeten,

Het is, dat ik een ideaal heb versleten,

Het is niet alleen dat ik pijn heb,

Lachen, minder huid, en meer eden,

Dat ik een ideaal heb opgebruikt,

Het is gewoon, gewoon, gewoon, dat ik je niet meer zie.

Het is niet alleen dat ik pijn heb,

Lachen, minder huid, meer eden,

Dat ik een ideaal heb opgebruikt,

Het is gewoon, gewoon, gewoon dat ik je niet meer zie.