Analog Kid - Mike Portnoy, MICHAEL ROMEO, Mike Pinnella

A hot and windy August afternoon

Has the trees in constant motion

With a flash of silver leaves

As they’re rocking in the breeze

The boy lies in the grass with one blade

Stuck between his teeth

A vague sensation quickens

In his young and restless heart

And a bright and nameless vision

Has him longing to depart

You move me, you move me

With your buildings and your eyes

Autumn woods and winter skies

You move me, you move me

Open sea and city lights

Busy streets and dizzy heights

You call me, you call me

The fawn-eyed girl with sun-browned legs

Dances on the edge of his dream

And her voice rings in his ears

Like the music of the spheres

The boy lies in the grass, unmoving

Staring at the sky

His mother starts to call him

As a hawk goes soaring by

And the boy pulls down his baseball cap

And covers up his eyes

You move me, you move me

With your buildings and your eyes

Autumn woods and winter skies

You move me, you move me

Open sea and city lights

Busy streets and dizzy heights

You call me, you call me

Too many hands on my time

Too many feelings

Too many things on my mind

When I leave I don’t know

What I’m hoping to find

And when I leave I don’t know

What I’m leaving behind

Een hete en winderige middag in augustus

Zijn de bomen constant in beweging

Met een flits van zilveren blaadjes

Terwijl ze wiegen in de wind

De jongen ligt met één mes in het gras

Vast tussen zijn tanden

Een vage sensatie versnelt

In zijn jonge en rusteloze hart

En een heldere en naamloze visie

Heeft hij verlangen om te vertrekken?

Je beweegt me, je beweegt me

Met je gebouwen en je ogen

Herfstbossen en winterse luchten

Je beweegt me, je beweegt me

Open zee en stadslichten

Drukke straten en duizelingwekkende hoogten

Je belt me, je belt me

Het fawn-eyed meisje met zonbruine benen

Danst op het randje van zijn droom

En haar stem galmt in zijn oren

Zoals de muziek van de sferen

De jongen ligt in het gras, onbeweeglijk

Staren naar de lucht

Zijn moeder begint hem te bellen

Terwijl een havik voorbij vliegt

En de jongen trekt zijn baseballpet naar beneden

En bedekt zijn ogen

Je beweegt me, je beweegt me

Met je gebouwen en je ogen

Herfstbossen en winterse luchten

Je beweegt me, je beweegt me

Open zee en stadslichten

Drukke straten en duizelingwekkende hoogten

Je belt me, je belt me

Te veel handen op mijn tijd

Te veel gevoelens

Te veel dingen aan mijn hoofd

Wanneer ik wegga, weet ik niet

Wat ik hoop te vinden?

En wanneer ik wegga, weet ik het niet

Wat ik achterlaat