Cuando Nadie Te Quiera - Miguel Aceves Mejía, Mariachi Vargas de Tecalitlan

Cuando nadie te quiera,

cuando todos te olviden,

volverás al camino

donde yo me quedé;

volverás como todos:

con el alma en pedazos,

a buscar en mis brazos

un poquito de fe.

Cuando ya de tu orgullo

no te quede ni gota,

y la luz de tus ojos

se comience a apagar;

hablaremos entonces

del amor de nosotros,

y sabrás que mis besos,

los que tanto desprecias,

van a hacerte llorar.

Cuando nadie te quiera,

cuando todos te olviden,

y el destino implacable

quiera ver tu final;

yo estaré en el camino

donde tú me dejaste,

con los brazos abiertos

y un amor inmortal.

Porque quiero que sepas

que no sé de rencores,

que a través de mi madre

me enseñé a perdonar.

Y una vez que conozcas

mis tristezas de amores,

aunque tú no quisieras,

aunque nadie quisiera,

me tendrás que adorar.

Als niemand van je houdt

als iedereen je vergeet,

je bent weer op weg

waar ik verbleef;

je komt terug zoals iedereen:

met de ziel in stukken,

om in mijn armen te zoeken

een beetje vertrouwen

Wanneer je trots

je hebt geen druppel meer,

en het licht van je ogen

het begint uit te schakelen;

dan praten we

van de liefde van ons,

en je zult weten dat mijn kussen,

degenen die je zo veracht,

ze zullen je aan het huilen maken.

Als niemand van je houdt

als iedereen je vergeet,

en het onverbiddelijke lot

wil je einde zien;

Ik zal op de weg zijn

waar je me hebt achtergelaten

met open armen

en een onsterfelijke liefde.

Omdat ik wil dat je weet

Ik weet niets van wrok,

dat door mijn moeder

Ik heb mezelf geleerd om te vergeven.

En als je het eenmaal weet

mijn verdriet van liefde,

zelfs als je dat niet zou willen

Hoewel niemand wilde

je zult me ​​moeten aanbidden.