The Snow Abides - Michael Cashmore

Through the towering streets

Grey flecked with the Sun

I am fallen and tumble

Endomed in snow glass orbed Alice eyes

America is dreaming of a restless Autumn

Snow abides

When I saw you

My heart arose

Royal black and blue I am not lost

Yet little star

In the doorway I catch a sign

Shuddering still

Oh there is too much, there is too much

And can I?

And I cannot, cannot…

Snow abides

When I saw you

My heart arose — ecstatic butterfly

Slipping away

Waving goodbye

Leaving quicksilvered fire

In pools on your way

When I exit and I recall your eyes

Leaden depth and dark

Hinting at space

Oh the richness

Too much of everything

And unborn uncreate

To be unborn, to be unborn

To be unborn, to be unborn

Like an Angel fallen whilst I saw your eyes

Leaking lights

Follow the clouds drifting like comets

Ten twenty years, where will you sleep?

You move for the Sun lie down in blossom

But a body can scarcely hold in And man may not bear

The goldform Angelic

I heard someone whisper

As you ran by me Waving goodbye

Door de torenhoge straten

Grijs gevlekt met de zon

Ik ben gevallen en tuimel

Gehuld in sneeuwglas met orbed Alice-ogen

Amerika droomt van een rusteloze herfst

Sneeuw blijft

Toen ik je zag

Mijn hart stond op

Royal zwart en blauw Ik ben niet verdwaald

Toch kleine ster

In de deuropening vang ik een bord

Nog steeds huiverend

Oh er is te veel, er is te veel

En kan ik?

En ik kan niet, kan niet...

Sneeuw blijft

Toen ik je zag

Mijn hart rees op - extatische vlinder

Wegglijden

Gedag zwaaien

Kwikzilver achterlatend

In zwembaden onderweg

Als ik wegga en ik herinner me je ogen

Loden diepte en donker

Een hint naar spatie

Oh de rijkdom

Te veel van alles

En ongeboren oncreëren

Ongeboren zijn, ongeboren zijn

Ongeboren zijn, ongeboren zijn

Als een engel gevallen terwijl ik je ogen zag

Lekkende lichten

Volg de wolken die drijven als kometen

Tien twintig jaar, waar ga je slapen?

Je beweegt voor de zon, ga liggen in bloesem

Maar een lichaam kan het nauwelijks bevatten en de mens kan het niet verdragen

De goudvorm Angelic

Ik hoorde iemand fluisteren

Terwijl je langs me rende en afscheid nam