Split Image - Memory Garden

Time’s running out for you, my friend

Can you hear them closing in

Your fear is what makes them live and breed

It’s an obsession which you feed

They rip your flesh apart and watch you bleed

The ultimate pain is what you feel

Frustration is rising, I can tell

Another day is another hell

Tell me now, spin my wheel

Were they not or were they real

Hear me someone, let me know

Why my mind won’t let me go

You’re tripping closer to the everlasting blur

So, are you happy with your new white suit, sir

Divided in two, it’s them and you

Divided in three, one part is me

They’ve always been there for you to blame

Will you ever figure out we are the same

Too much time has passed

You cannot even win your own created game

Just like a ghost haunting it’s own grave

We’re dancing this deadly waltz with not a step to save

Existance of an imbecile

Bring me down, enjoy the thrill

Something’s here behind my eyes

Draining my sense and telling me lies

You’re tripping closer to the everlasting blur

So, are you happy with you new white suit

The toil is tightening and reality occur

Who can be happy in this white suit, sir

De tijd dringt voor je, mijn vriend

Hoor je ze dichterbij komen?

Je angst is wat ze laat leven en voortplanten

Het is een obsessie die je voedt

Ze scheuren je vlees uit elkaar en zien je bloeden

De ultieme pijn is wat je voelt

De frustratie neemt toe, zie ik

Een andere dag is een andere hel

Vertel het me nu, draai aan mijn wiel

Waren ze niet of waren ze echt?

Hoor me iemand, laat het me weten

Waarom mijn geest me niet laat gaan

Je struikelt dichter bij de eeuwige onscherpte

Dus, ben je blij met je nieuwe witte pak, meneer?

Verdeeld in twee, zij en jij

Verdeeld in drie, één deel ben ik

Ze zijn er altijd voor jou geweest om de schuld te geven

Kom je er ooit achter dat we hetzelfde zijn?

Er is te veel tijd verstreken

Je kunt niet eens je eigen gemaakte spel winnen

Net als een spook dat rondwaart in zijn eigen graf

We dansen deze dodelijke wals zonder een stap te redden

Bestaan ​​van een imbeciel

Haal me neer, geniet van de spanning

Er is hier iets achter mijn ogen

Mijn verstand leegzuigen en me leugens vertellen

Je struikelt dichter bij de eeuwige onscherpte

Dus, ben je blij met je nieuwe witte pak?

Het zwoegen wordt strenger en de realiteit doet zich voor

Wie kan er gelukkig zijn in dit witte pak, meneer?