El 7 de Septiembre - Mecano

C’est fou quand on pense

Qu’alors que nous avons rompu

Nos liens depuis tant d’hivers

On ait encore envie de fêter tous les deux

Notr’anniversaire

Cette fidèle petite table sous laquelle nos mains

Se cherchaient comme par instinct

Veille en sentinelle

Sur le confidentiel

Recoin rituel

Si notre histoire s’est consumée

Sous la cendre une braise a couvé

Et nous avons eu beau souffler

Nous n’avons fait que l’attiser

Les fleurs du printemps

Dans quelque temps seront fanées

Et nos visages marqués

Mais nous aurons l’espoir

Que brille dans no regards

Cet amour passé

Et quand le sept septembre, nous

Fêterons notre anniversaire

Nous en aurons pas où

Nous embrasser, sur la joue

Ou sur la bouche

Si notre histoire s’est consumée

Sous la cendre une braise a couvé

Et nous avons eu beau souffler

Nous n’avons fait que l’attiser

Et quand le sept septembre, nous

Fêterons notre anniversaire…

Het is gek als je denkt

Dat terwijl we uit elkaar gingen

Onze links voor zoveel winters

We willen het allebei nog vieren

Onze verjaardag

Dit trouwe tafeltje waaronder onze handen

We zochten elkaar instinctief op

Sentinel Vigil

op de vertrouwelijke

rituele hoek

Als onze geschiedenis is verteerd

Onder de as smeulde een sintel

En we hadden een goede adem

We hebben het alleen maar opgestookt

Lente bloemen

Over een tijdje zal vervaagd zijn

En onze gehavende gezichten

Maar we zullen hoop hebben

Wat schijnt er in onze ogen

Deze liefde uit het verleden

En toen we op 7 september...

Laten we onze verjaardag vieren

We komen nergens

Kus ons, op de wang

Of op de mond

Als onze geschiedenis is verteerd

Onder de as smeulde een sintel

En we hadden een goede adem

We hebben het alleen maar opgestookt

En toen we op 7 september...

Laten we ons jubileum vieren...