Temple - Matthew And The Atlas

We wanted to remember everything that we’d forgotten

We wanted to believe that we were not fading

In the temple we were unfolding

In the crooked shadow of the morning

In the half-light we saw a window to the door

We were just lonely kids

Living in a faded town

We were just lonely kids

Just

We were living in the moment when the past became the present

A memory unfurling, a simple truth returning

In my mind I hear you laughing, through the pines I hear you calling

And that little bird would sing, I remember everything

We were just lonely kids

Living in a faded town

We were just lonely kids

Just

Why did you come round here, knocking at my door

With your painted face, asking for more

In the temple we began to change

We were all falling

We were just lonely kids

We wilden alles onthouden wat we waren vergeten

We wilden geloven dat we niet aan het vervagen waren

In de tempel ontvouwden we ons

In de scheve schaduw van de ochtend

In het schemerlicht zagen we een raam naar de deur

We waren gewoon eenzame kinderen

Wonen in een vervaagde stad

We waren gewoon eenzame kinderen

Alleen maar

We leefden in het moment waarop het verleden het heden werd

Een herinnering die zich ontvouwt, een simpele waarheid die terugkeert

In gedachten hoor ik je lachen, door de dennen hoor ik je roepen

En dat vogeltje zou zingen, ik herinner me alles

We waren gewoon eenzame kinderen

Wonen in een vervaagde stad

We waren gewoon eenzame kinderen

Alleen maar

Waarom kwam je hier langs om op mijn deur te kloppen?

Met je geverfde gezicht, vragend om meer

In de tempel begonnen we te veranderen

We waren allemaal aan het vallen

We waren gewoon eenzame kinderen