I Will Remain - Matthew And The Atlas

Further from my widowed home take the road that sets into the sun,

Waiting for my skin and bone to return and see what I’ve become,

Summer has not yet been here though my days are long,

Take me back to when the night was young and another song was sung.

What of all those pretty tales the ones that took me to this door,

Is it comfort in the salvers way is it comfort upon this wooden floor,

Tell you is it a failure to forget the ones you once held dear,

And I tried to remember but my mind is no longer clear.

Oooh Ooooh Oooh, You recognise me,

Oooh Ooooh Oooh, I follow far, far from the trees,

Oooh Ooooh Oooh, The roots came out, up to my knees,

Oooh Ooooh Oooh, they twisted round,

I made no sound… No sound.

I wondered till my brittle bones had succumbed and pulled me to the stone,

Further from the towns you’ve known I’ll remain from where I have begun,

Summer before I start I was kicking home stones as a child,

In the meadow when the storm came through and I burrowed straight back to you.

Oooh Ooooh Oooh, You recognise me,

Oooh Ooooh Oooh, I follow from, far from the trees,

Oooh Ooooh Oooh, The roots came out, up to my knees,

Oooh Ooooh Oooh, They twisted round,

I made no sound… No sound.

Would you ever doubt my love when my day is done,

I’ll lay down my body within this earth I’ve won,

Would you try to follow the roads I had to walk,

There’s a whisper in the willow for there you’ll hear me talk.

Neem verder van mijn weduwehuis de weg die ondergaat in de zon,

Wachtend op mijn huid en botten om terug te keren en te zien wat ik ben geworden,

De zomer is er nog niet, hoewel mijn dagen lang zijn,

Breng me terug naar toen de nacht nog jong was en er een ander lied werd gezongen.

Wat te denken van al die mooie verhalen die me naar deze deur brachten,

Is het comfort op de manier van de salvers is het comfort op deze houten vloer,

Vertel je is het een mislukking om degenen te vergeten die je ooit dierbaar waren,

En ik probeerde het te onthouden, maar mijn geest is niet langer helder.

Oooh Ooooh Oooh, je herkent me,

Oooh Ooooh Oooh, ik volg ver, ver van de bomen,

Oooh Ooooh Oooh, de wortels kwamen uit, tot aan mijn knieën,

Oooh Ooooh Oooh, ze draaiden rond,

Ik maakte geen geluid... Geen geluid.

Ik vroeg me af tot mijn broze botten waren bezweken en trok me naar de steen,

Verder van de steden die je kent, blijf ik van waar ik ben begonnen,

Zomer voordat ik begon, schopte ik als kind tegen stenen,

In de wei toen de storm doorbrak en ik direct terug naar jou groef.

Oooh Ooooh Oooh, je herkent me,

Oooh Ooooh Oooh, ik volg van, ver van de bomen,

Oooh Ooooh Oooh, de wortels kwamen uit, tot aan mijn knieën,

Oooh Ooooh Oooh, Ze draaiden rond,

Ik maakte geen geluid... Geen geluid.

Zou je ooit aan mijn liefde twijfelen als mijn dag voorbij is,

Ik zal mijn lichaam neerleggen in deze aarde die ik heb gewonnen,

Zou je proberen de wegen te volgen die ik moest bewandelen,

Er is een fluistering in de wilg, want daar hoor je me praten.