Стихия - Мастер

Ветер вдруг обманул покой,

В ливень град обернулся зной.

Вслед за молнией грянул гром,

Здесь стихия вершит погром.

Туч свинец навалил на плечи,

Ясный день превратился в вечер.

С крыш сметая железа кровлю,

Тучи жаждут смерти и крови.

Смерч, смерч повсюду,

Жизнь равна лишь чуду.

Как стекло, разбивая день,

тает радость в глазах людей.

В них стихия вселила страх,

В сердце скорбь и надежды крах.

Все на свете проклиная,

Ты все стерпишь, душа людская.

Ты не можешь в жизнь не верить!

Сил души твоей не измерить.

Стой.

Не прячься.

Смотри в глаза.

Это в сердце твоем гроза.

Ты это небо э та земля.

Я это ты.

Ты это я.

Смерч, смерч повсюду,

Жизнь равна лишь чуду.

De wind bedroog plotseling de vrede,

De hitte veranderde in een stortbui.

Donder volgde de bliksem

Hier richten de elementen grote schade aan.

Een wolk van lood opgestapeld op de schouders,

Een heldere dag werd avond.

Het ijzeren dak van de daken vegen,

De wolken dorsten naar dood en bloed.

Tornado, tornado overal

Het leven is slechts een wonder.

Als glas dat de dag breekt

smelt vreugde in de ogen van mensen.

De elementen boezemden angst in,

In het hart van verdriet en hoop instorten.

Alles in de wereld vervloeken,

Je verdraagt ​​alles, mensenziel.

Je kunt niet niet geloven in het leven!

De kracht van je ziel is niet te meten.

Stop.

Verstop je niet.

Kijk in de ogen.

Het is een onweersbui in je hart.

Jij bent de lucht en die aarde.

Ik ben jou.

Jij bent mij.

Tornado, tornado overal

Het leven is slechts een wonder.