Patti and Robert - Mason Jennings

Patti wasn’t noticing, she noticed and she fell.

She watched mountains rise

from poetry.

She did not climb Chanelle.

Knelt down when she recognized her

kiss could not be earned.

And that knowledge brought her kindness and humility

to learn

I feel the beauty that you bring and it, it stirs my heart, it makes me sing.

I sing a song that’s always been, always been, always been

Robert was a universe, complete and incomplete.

He wore Saturn’s rings and

cosmic things, vibrant as the stream.

Photographs formed in his mind before the

camera clicked.

He gave life to those around him, even though he got so sick

I hear the story that you tell and it, it gives me strength, it makes me well.

It lets me know we’ve always been, always been.

Always been.

Always been, been,

been, been, been

Oh baby, let go of your pain.

Come on, give it all to me.

Leaning off the window ledge she sways and shuts her eyes, dreaming of the last

words Robert said before he died.

Tell our story Patti, you’re the only one who

can.

She steps out into his emptiness by picking up the pen

Ours is a love that will not break, it just goes out like ripples on a lake.

What’s set in motion has no end, what has no end has always been.

Always been.

Always been.

Always been.

Always been

Oh baby, let go of your pain.

Come on, give it all to me.

Patti merkte het niet, ze merkte het en ze viel.

Ze zag bergen rijzen

uit poëzie.

Ze heeft Chanelle niet beklommen.

Knielde neer toen ze haar herkende

kus kon niet worden verdiend.

En die kennis bracht haar vriendelijkheid en nederigheid

leren

Ik voel de schoonheid die je brengt en het, het raakt mijn hart, het laat me zingen.

Ik zing een lied dat er altijd is geweest, altijd is geweest, altijd is geweest

Robert was een universum, compleet en incompleet.

Hij droeg de ringen van Saturnus en

kosmische dingen, levendig als de stroom.

Foto's vormden zich in zijn geest voordat de

camera klikte.

Hij gaf leven aan de mensen om hem heen, ook al werd hij zo ziek

Ik hoor het verhaal dat je vertelt en het geeft me kracht, het maakt me beter.

Het laat me weten dat we er altijd zijn geweest, altijd zijn geweest.

Altijd geweest.

Altijd geweest, geweest,

geweest, geweest, geweest

Oh schat, laat je pijn los.

Kom op, geef het allemaal aan mij.

Ze leunt van de vensterbank, zwaait en sluit haar ogen, dromend van het laatste

woorden die Robert zei voordat hij stierf.

Vertel ons verhaal Patti, jij bent de enige die

kan.

Ze stapt in zijn leegte door de pen op te pakken

De onze is een liefde die niet zal breken, het gaat gewoon uit als rimpelingen op een meer.

Wat in gang is gezet heeft geen einde, wat geen einde heeft is altijd geweest.

Altijd geweest.

Altijd geweest.

Altijd geweest.

Altijd geweest

Oh schat, laat je pijn los.

Kom op, geef het allemaal aan mij.