Suburbs - Marsicans

Everything’s fine in the suburbs

They’ve neatened up the grass where it meets the curb

Someone’s left the post with the neighbour

I know it’s just the same old behaviour

But I can’t conceal that hole I feel

That familiar crunch of the gravel

Underneath my feet as I unravel

I’ll go and find a new way of living

If everyone’s a friend and I’m forgiven

How can I deny, just say goodbye and go?

It’s all the same when I get home

In the suburbs, in the suburbs

No reason to be on my own

In the suburbs, in the suburbs

And the warmest of hugs will never be enough

Everything’s fine in the city

Hide everything away if it’s not pretty

Go and watch the world from the window

Shut your eyes at night and still see the glow

And it starts to heal that hole I feel

Unfamiliar faces who walk past

I’m struggling with sonder but it doesn’t last

Excited by a new way of living

But the people on the ground are not forgiving

How can I return?

I’ll never learn, I know

It’s all the same when I get home

In the suburbs, in the suburbs

No reason to be on my own

In the suburbs, in the suburbs

And the warmest of hugs will never be enough

When home is everywhere else

Alles is in orde in de buitenwijken

Ze hebben het gras gemaaid waar het de stoeprand raakt

Iemand heeft de post bij de buurman achtergelaten

Ik weet dat het gewoon hetzelfde oude gedrag is

Maar ik kan dat gat dat ik voel niet verbergen

Dat bekende geknars van het grind

Onder mijn voeten terwijl ik ontrafel

Ik ga op zoek naar een nieuwe manier van leven

Als iedereen een vriend is en het mij vergeven is

Hoe kan ik ontkennen, gewoon gedag zeggen en gaan?

Het is allemaal hetzelfde als ik thuiskom

In de buitenwijken, in de buitenwijken

Geen reden om alleen te zijn

In de buitenwijken, in de buitenwijken

En de warmste knuffels zullen nooit genoeg zijn

Alles is in orde in de stad

Verberg alles als het niet mooi is

Ga en bekijk de wereld vanuit het raam

Sluit 's nachts je ogen en zie nog steeds de gloed

En het begint dat gat te helen dat ik voel

Onbekende gezichten die voorbij lopen

Ik worstel met sonder, maar het houdt niet aan

Opgewonden door een nieuwe manier van leven

Maar de mensen op de grond zijn niet vergevingsgezind

Hoe kan ik retourneren?

Ik zal het nooit leren, ik weet het

Het is allemaal hetzelfde als ik thuiskom

In de buitenwijken, in de buitenwijken

Geen reden om alleen te zijn

In de buitenwijken, in de buitenwijken

En de warmste knuffels zullen nooit genoeg zijn

Als thuis overal is