Уснуть - MARKUSPHOENIX

Мои руки снова на ней

Хотели остаться в тишине

Твой полон бокал и мне налей

Нас не видно из закрытых дверей

Тучи, бури, нам не спится

Губы в ранах, она злится

Что ты мне скажешь?

После сотни затяжек, а?

От того, что услышу

Не смогу, не смогу уснуть

Не смогу

Не смогу уснуть

Не смогу

Не смогу, не смогу уснуть

Не смогу уснуть (я)

Не смогу

Не смогу уснуть (я)

Мои мысли снова о ней (эй)

Неделями сохнут в темноте

Пустое нутро и свет огней

Стрелка за сто ещё быстрей

Взгляд на зеркало, упало

Стало воздуха очень мало

Эта жизнь как полоса, я покончил с этим сам

Жму педаль в пол до конца

Я смогу уснуть

Я смогу

Я смогу уснуть

Я смогу, я смогу уснуть

Я смогу уснуть (я)

Я смогу

Я смогу уснуть (я)

Mijn handen zijn weer op haar

Wilde in stilte blijven

Je glas is vol en schenk me in

Wij zijn niet zichtbaar vanuit gesloten deuren

Wolken, stormen, we kunnen niet slapen

Lippen in wonden, ze is boos

Wat ga je tegen me zeggen?

Na honderd trekjes, h?

Van wat ik hoor

Ik kan niet, ik kan niet slapen

ik kan niet

Ik zal niet kunnen slapen

ik kan niet

Ik kan niet, ik kan niet slapen

ik kan niet slapen (ik)

ik kan niet

ik kan niet slapen (ik)

Mijn gedachten zijn weer over haar (hey)

Wekenlang drogen in het donker

Leeg van binnen en licht van lichten

Pijl voor honderd nog sneller

Kijk in de spiegel, viel

Er is heel weinig lucht

Dit leven is als een streak, ik heb er zelf een einde aan gemaakt

Ik druk het pedaal tot het einde op de grond

ik kan slapen

ik kan

ik kan slapen

Ik kan, ik kan slapen

ik kan slapen (ik)

ik kan

ik kan slapen (ik)