Filosofia - Mario Reis

O mundo me condena

E ninguém tem pena

Falando sempre mal do meu nome

Deixando de saber se eu vou morrer de sede

Ou se eu vou morrer de fome

Mas a filosofia hoje me auxilia

A viver indiferente assim

Nesta prontidão sem fim

Vou fingindo que sou rico

Pra ninguém zombar de mim

Não me incomodo que você me diga

Que a sociedade é minha inimiga

Pois cantando neste mundo

Vivo escravo do meu samba

Muito embora vagabundo

Quanto a você da aristocracia

Que tem dinheiro

Mas não compra alegria

Há de viver eternamente

Sendo escrava dessa gente

Que cultiva hipocrisia

O mundo me condena

E ninguém tem pena

Falando sempre mal do meu nome

Deixando de saber se eu vou morrer de sede

Ou se eu vou morrer de fome

Mas a filosofia hoje me auxilia

A viver indiferente assim

Nesta prontidão sem fim

Vou fingindo que sou rico

Pra ninguém zombar de mim

De wereld veroordeelt mij

En niemand heeft medelijden

Altijd kwaad spreken over mijn naam

Niet wetend of ik ga sterven van de dorst

Of als ik ga verhongeren

Maar vandaag helpt filosofie me

Om zo onverschillig te leven

In deze eindeloze paraatheid

Ik doe alsof ik rijk ben

Zodat niemand mij belachelijk maakt

Ik vind het niet erg als je het me vertelt

Die samenleving is mijn vijand

Voor zingen in deze wereld

Ik leef een slaaf van mijn samba

heel erg stom

Wat jou betreft van de aristocratie

wie heeft geld

Maar het koopt geen vreugde

Je zult voor altijd leven

Slaaf zijn van deze mensen

die hypocrisie cultiveert

De wereld veroordeelt mij

En niemand heeft medelijden

Altijd kwaad spreken over mijn naam

Niet wetend of ik ga sterven van de dorst

Of als ik ga verhongeren

Maar vandaag helpt filosofie me

Om zo onverschillig te leven

In deze eindeloze paraatheid

Ik doe alsof ik rijk ben

Zodat niemand mij belachelijk maakt