A Porta - Mariana Froes, Phill Veras

Ô amor, não quero decepção

Do que temos quero mais mais

Sem pudor e sem qualquer contradição

Sem disfarces, coisas banais

E por que é tão escuro aqui?

Acenda uma luz qualquer

Que eu procuro a porta

Pra poder sair

Quero o sol a nos banhar

Quero a vida a respirar

E eu te quero, como eu quero

Não tenho como negar

Mas tudo vai acabar

E há tantas memórias em nós

Não me machuque, não me machuque

Eu procuro a porta

Ô amor, eu fui preso pelo meu

Cansaço de tentar demais

E depois de tantas decepções

Não sobrou quase nada em mim

E por que ficou tão frio aqui?

Procure um medo meu, eu

Que eu ateio fogo

Pra poder sorrir

Quero o sol a nos banhar

Quero a vida a respirar

E eu te quero, como eu quero

Não tenho como negar

Mas tudo vai acabar

E há tantas memórias em nós

Não me machuque, não me machuque

Eu procuro a porta

Danos irreparáveis, memórias a dançar

Entre os cortes semiabertos nos restos do meu amar

Só não me deixe aqui sozinha, eu tenho medo de afogar

Entre as tuas entrelinhas e não conseguir parar, parar, parar, parar

Quero o sol a nos banhar

Quero a vida a respirar

E eu te quero, como eu quero

Não tenho como negar

Mas tudo vai acabar

E há tantas memórias em nós

Não me machuque, não me machuque

Eu procuro a porta

Oh liefje, ik wil geen teleurstelling

Van wat we hebben wil ik meer meer

Zonder schaamte en zonder enige tegenspraak

Geen vermommingen, banale dingen

En waarom is het hier zo donker?

Zet elk licht aan

Dat ik de deur zoek

om te kunnen vertrekken

Ik wil dat de zon ons baadt

Ik wil dat het leven ademt

En ik wil jou, zoals ik wil

ik kan niet ontkennen

Maar alles zal eindigen

En er zijn zoveel herinneringen in ons

Doe me geen pijn, doe me geen pijn

ik zoek de deur

Oh liefje, ik werd gearresteerd door mijn

Moe van te veel proberen

En na zoveel teleurstellingen

Er was bijna niets meer in mij

En waarom werd het hier zo koud?

Zoek naar een angst voor mij, I

Dat ik in brand stak

Om te kunnen glimlachen

Ik wil dat de zon ons baadt

Ik wil dat het leven ademt

En ik wil jou, zoals ik wil

ik kan niet ontkennen

Maar alles zal eindigen

En er zijn zoveel herinneringen in ons

Doe me geen pijn, doe me geen pijn

ik zoek de deur

Onherstelbare schade, dansherinneringen

Tussen de halfopen sneden in de overblijfselen van mijn liefde

Laat me hier niet alleen, ik ben bang om te verdrinken

Tussen je tussen de regels door en niet kunnen stoppen, stoppen, stoppen, stoppen

Ik wil dat de zon ons baadt

Ik wil dat het leven ademt

En ik wil jou, zoals ik wil

ik kan niet ontkennen

Maar alles zal eindigen

En er zijn zoveel herinneringen in ons

Doe me geen pijn, doe me geen pijn

ik zoek de deur