Habaneras de Sevilla - Maria Dolores Pradera

Aún recuerdo el piano

De aquella niña

Que había en Sevilla

La novia del embarcado

Nunca la siesta dormía

Sola en los corredores de mecedora

De consola y lorito, sueña el querer

Que a Cuba se fue

Y aquella mujer

Está tocando el piano;

Escriben sus blancas manos

Cartas de amores

Que han de volver

Ay, goleta antillana

Ay, cuánto lo quería

Que era trigo su pelo cuando embarcaba

Que era nieve el pañuelo que adiós decía…

Ay, suspira la fuente

Ay, dormita el pregón…

La copla de un pianillo

Se va metiendo por los balcones

Navegan los galeones

Que hay en los cuadros del corredor…

Estribillo

Se bambolea

La goleta en el río

Se bambolea

Que viene de Sanlúcar

Con la marea

Viva Sevilla

Y los barcos que salen

Pá las Antillas

Viva Triana

Y los barcos que vienen

Desde La Habana

II

Se calla el pianillo

Tras los visillos

Suena el piano

Qué dulce lo toca ahora

La novia del embarcado

Las mecedoras bailan sus habaneras

Con su son de caoba, manigua y ron

Y se abre el balcón

Suspira el pregón.,

Ay, barrio del Baratillo

Tiene color de Murillo

La siesta triste

De aquel salón…

Ay, novio marinero

Ay, capitán de mi puerto

Qué blancas son las velas de tu goleta

Qué secretas las penas de mi pañuelo

Ay, que se fue pá Cuba

Ay, que venga por Dios…

Que venga por el río

Con su goleta, desde Sanlúcar

Que esta copla de azúcar

Pone más dulce mi corazón

Al estribillo y final

Ik herinner me nog de piano

van dat meisje

Wat was er in Sevilla

De vriendin van het schip

nooit dutje geslapen

Alleen in de schommelende gangen

Van troost en kleine papegaai, dromen van willen

Dat hij naar Cuba ging

en die vrouw

Hij speelt piano;

schrijf hun witte handen

liefdesbrieven

dat ze moeten terugkeren

Oh, Antilliaanse schoener

Oh, wat hield ik van hem

Dat zijn haar van tarwe was toen hij aan boord ging?

Dat de zakdoek die afscheid nam sneeuw was...

Oh, de bron zucht

Oh, dommelt de proclamatie in...

Het couplet van een pianillo

Het gaat door de balkons

De galjoenen zeilen

Wat staat er op de schilderijen in de gang...

Refrein

het wiebelt

De schoener op de rivier

het wiebelt

Die uit Sanlúcar . komt

met het getij

Lang leve Sevilla

En de boten die vertrekken

Pa de Antillen

Lang leve Triana

En de schepen die komen

uit Havana

II

De piano is stil

achter de vitrage

de piano klinkt

Hoe lief raak het nu aan

De vriendin van het schip

De schommelstoelen dansen hun habaneras

Met zijn mahonie, manigua en rum sound

En het balkon gaat open

De proclamatie zucht.,

Oh, Baratillo-buurt

Het heeft Murillo-kleur

het droevige dutje

Vanuit die kamer...

Oh, zeemansvriendje

Oh, kapitein van mijn haven

Hoe wit zijn de zeilen van je schoener

Hoe geheim is het verdriet van mijn zakdoek

Oh, hij ging naar Cuba

Oh kom op god...

Kom langs de rivier

Met zijn schoener, uit Sanlúcar

Dat dit couplet van suiker

maakt mijn hart zoeter

Aan het refrein en einde