Razón De Sobra - Marco Antonio Solis

Me han llevado y me han traído,

Tantas bocas arrastrando, por los suelos,

Que quede mirando al cielo,

Como loco, reclamando la razón,

Que he perdido la vergüenza.

Que te olvide, me aconsejan mis amigos,

No los culpo pues ni yo sabía cuanto,

Me cabía en el corazón,

Y quien puede tener juicio,

Me pregunto ante los ojos, de quien se ama,

Quien se atreve a renunciar,

A lo que ya decide, el corazón.

Y esta vez no me hace más tu indiferencia,

Ni lo cruel de tus desprecios,

Lo que vale tiene un precio,

Y dispuesto he de pagar, si es por ti.

Con echarme de tu vida estas pensando,

Que culminas con tu obra,

Mas el alma de este necio que hoy te estorba,

Solo sabe hablar tu idioma,

Y no traiciona a quien le da, para vivir,

Razón de sobra…

Y esta vez no me hace más tu indiferencia,

Ni lo cruel de tus desprecios,

Lo que vale tiene un precio

Y yo dispuesto he de pagar, si es por ti.

Con echarme de tu vida estas pensando,

Que culminas con tu obra,

Mas el alma de este necio que hoy te estorba,

Solo sabe hablar tu idioma,

Y no traiciona a quien le da, para vivir,

Razón de sobra.

Ze hebben me meegenomen en ze hebben me gebracht,

Zoveel monden die over de grond slepen,

Laat hem naar de lucht kijken,

Als een gek, reden claimen,

Dat ik mijn schaamte ben kwijtgeraakt.

Vergeet je, mijn vrienden adviseren me,

Ik neem het ze niet kwalijk, want ik wist niet eens hoeveel,

ik pas in mijn hart,

En wie kan een oordeel hebben,

Ik vraag me voor de ogen af ​​wiens liefde is,

Wie durft op te geven,

Naar wat al beslist, het hart.

En deze keer maakt jouw onverschilligheid me niet meer,

Noch de wreedheid van uw minachting,

Wat waard is, heeft een prijs,

En gewillig moet ik betalen, als het voor jou is.

Door mij uit je leven te gooien, denk je,

Dat je culmineert in je werk,

Maar de ziel van deze dwaas die u vandaag hindert,

Hij weet alleen jouw taal te spreken,

En hij verraadt niet degene die hem te leven geeft,

Reden genoeg...

En deze keer maakt jouw onverschilligheid me niet meer,

Noch de wreedheid van uw minachting,

Wat waard is, heeft een prijs

En ik ben bereid te betalen, als het voor jou is.

Door mij uit je leven te gooien, denk je,

Dat je culmineert in je werk,

Maar de ziel van deze dwaas die u vandaag hindert,

Hij weet alleen jouw taal te spreken,

En hij verraadt niet degene die hem te leven geeft,

Reden genoeg.