Morenita - Marco Antonio Solis

Eras para mi el cariño mas bonito

Que en la vida conocí

Fue su corazón tan grande

Como el mismo sol

El que un día le diera brillo a mi existir

Tuve que partir y apenas resistía

Caminar con mi dolor, era aquel amor

No me dejaba continuar y mordí mis labios para no llorar

Morenita yo te estoy queriendo tanto

Que en mi pecho te quedaste para siempre

Entre gente que viene y que va

Tu ausencia se siente mal

Morenita cuanto añoro estar contigo

Sin ti en esta soledad me estoy muriendo

Yo no entiendo como sucedió que el destino

De tus brazos me arrancó

Je was voor mij de mooiste liefde

Dat in het leven dat ik ontmoette

Het was zijn hart zo groot

zoals de zon zelf

Degene die op een dag mijn bestaan ​​zou schitteren

Ik moest vertrekken en bood nauwelijks weerstand

Lopend met mijn pijn, het was die liefde

Ik kon niet verder en ik beet op mijn lippen om niet te huilen

Morenita ik hou zo veel van je

Dat je voor altijd in mijn borst bleef

Tussen mensen die komen en gaan

je afwezigheid voelt slecht

Morenita, wat verlang ik ernaar om bij je te zijn

Zonder jou in deze eenzaamheid ga ik dood

Ik begrijp niet hoe het is gebeurd dat lot

Uit je armen scheurde hij me